Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
171
Кунларнинг бирида Ҳазрати Умар ҳазин бир овоз эшитиб қолдилар. Бир одам ўгириб олиб: 
"
Парвардигорим, мени оз бўлганлардан қил", дея қайта-қайта дуо қилар эди. Ҳазрати Умар 
тўхтаб, бир зум ўйланиб қолдилар. Неча йиллар Расули Акрам билан бирга бўлган бўлсаларда у 
зотдан бу каби дуо эшитмаганди. Қизиқиб дуогўй одамнинг ёнига чўкдилар. У эса самимий 
ихлос билан дуо қилишда давом этарди. 
— 
Эй банда! Сен ҳозир мен билмаган тарзда дуо қиляпсан. Бунинг устига яхши 
тушунмадим. Ўзи ким у: "Оз бўлганлар?" 
Нотаниш мўмин Ҳазрати Умарга ўгирилдилар: 
— 
Аллоҳ шундай деганини эшитганман: "Унга (Нуҳга) иймон келтирган кишилар жуда оз 
эди". Яна буюкликда тенги йўқ Тангрим: "Бандаларим орасида шукр қилгувчи (зотлар жуда) 
оздир" деган. Ожиз банда ҳакикий билим Эгаси Аллоҳ суюкли Расулига "Уларнинг 
саноқларини энг яхши биладиган зот Парвардигоримдир. Уларни оз киши билади" деб 
марҳамат қилганлар. Ёки Тенги йўқ Мавлонинг Довудга қилган хитобини эшитмаганмисан? 
"
Фақат иймон келтирган ва яхши амаллар қилган кишиларгина (зулм қилмаслар, аммо) улар 
жуда оздирлар" (Сод, 24). 
У оятларни ўкиб бўлиб, қаршисида танимаган одамига қараб шундай деди: "Бир нарсани 
ёдингда тут: оз нарсанинг қадри баланд бўлади. Мен ҳам Раббим наздида қадр-қиммати баланд 
бандалардан бўлишни истайман". 
Ҳазрати Умар бу одамдаги нозик ҳислар олдида ҳайрат денгизига чўмдилар ва беихтиёр 
"
Раббим, бу дунёда ҳамма Умардан кўра зеҳнлироқ бўлса керак" дедилар. 
* * * 
Ҳазрати Умар бошқа куни яна бир астойдил дуо қилиб ўтирган одамни кўриб қолиб, унинг 
сўзларига эътибор бердилар: "Парвардигорим, сен бир инсон билан бошқасининг қалби орасига 
кирасан. Буни муборак Китобингда билдирдинг. Бунга ишондим! Аммо мен гуноҳларим билан 
менинг орамга киришингни истайманки, токи улар орамизга суқилмасин". 
Ҳазрати Умар унинг дуосидан қаттиқ таъсирланиб кетдилар. "Аллоҳ сенга ўз раҳмати билан 
муомалада бўлсин. Дуоингни қабул қилсин" дедилар ва йўлларида давом этдилар. 
* * * 
Кунларнинг бирида хизматкорлари Асламни чақирдилар: 
— 
Отимга қанақа ем беряпсан? 
Аслам ҳар кун маълум миқдорда арпа бераётганини айтди. Унинг жавобидан Ҳазрати 
Умарнинг муборак бошлари эгилиб, ўйлай бошладилар: 
— 
Яхшиси, отни яйловга юборайлик. Ўша ерда қорнини тўйғазади. Унга бераётган арпангни 
бир мусулмон оилага тортиқ қиламиз. Умар эса кўпроқ пиёда юрса, бир жойи камайиб 
қолмайди. 
* * * 
Ҳазрати Умарнинг ёнларида доимо тўққиз дона идиш турарди. Мабодо муҳтарама 
оналаримизга ҳадя келиб қолса, ўшаларга солиб жўнатилар эди. Ҳар сафар қизлари ҳазрати 
Ҳафса онамизнинг идишлари охирида тўлдирилар эди. Тақсим пайти кимгадир етмай қолса 
ёхуд камроқ насиб килса, ўша одам албатта қизлари Ҳазрати Ҳафса бўлар эди. 
Бир гал Ҳазрати Умар келган ғаниматларини тарқатаётган эдилар. Охирида бир кийимлик 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи