Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
170
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг саломатлик ва тансоғликка катта аҳамият 
берганларини, бошқаларга ҳам шуни тавсия қилганларини Убай билиши керак эди. "Аллоҳим, 
сендан сиҳат-саломатлик, тинчлик-хотиржамлик ва яхши ахлоқ сўрайман", дердилар 
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам. Амакилари Аббос ибн Абдулмуттолиб олдларига 
дуо сўраб келганларида: "Аллоҳдан офият (балолардан нари бўлиш)ни сўранг", деганлар. Балки 
Убай бу ҳақда эшитмагандир. Қолаверса, ҳар кимнинг ўзига хос хулқ-атвори ва истаклари 
борлигини ҳам унутмаслик даркор. 
* * * 
Ҳижрий ўн тўққизинчи йили эди. Убайнинг умри охирлаб қолган. Хасталик бу буюк 
инсоннинг Убай экани, пешқадам саҳобий ва Қуръон олимларидан бирилигига қараб ўтирмади. 
Убай қуввати кетиб, дармонсизланганда ҳам, жойидан туролмай қолганда ҳам тинч ётмади. 
Касаллик йиқолмаган, ўрнидан кўзғатолмаган бошқа нарсалар бор эди: бақувват иймон ва 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан боғлиқлик. Қадри қанчалик заиф бўлмасин, 
қалби азалий ва адабий муҳаббат билан лиммо-лим эди. Баъзан кўзларидан чиққан ёш 
ёноқларидан сирғалиб тушарди. Ёнидагилар билардики, бу ёшлар дунёдан надомат билан 
кетаётганидан эмас... Балки ўша он Убай Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан бўлган 
бир воқеани хотирлагандир... 
... 
Ўшанда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам уни чақирдилар. 
— 
Убай, Аллоҳ сенга Баййина сурасини ўқиб беришимни буюрди. 
— 
Аллоҳ менинг исмимни тилга олдими, ё Расулуллоҳ? 
— 
Ҳа! 
Жавобдан Убай кўз ёшларини тия олмади. 
Ширин хотиралар билан безалган, ўн йил давом этган дўстлик тугаганига ҳам мана тўққиз 
йил бўлибди. Энди яна Унга қовушиш дамлари келди. Унинг сўнгги кунлари шу хаёллар ичра 
кечди. 
Кунларнинг бирида Ҳазрати Умарнинг эшиги тақиллади ва янги хабар келтирилди: "Убай 
Ҳақ сари йўлга чиқди..." 
— 
Убай ўлган бўлса, бу уммат Қуръонни кимдан ўрганади?! 
Бу савол кўпчилик кўнглидан ўтган бўлса керак. Бу кўнгиллар ҳаракатсиз ётган вужуд 
соҳиби билан боғлиқ ажойиб хотиралардан хурсанд эди. Яхшилик билан ном чиқарган бу инсон 
вафоти одамларнинг дарё кўзёшлари-ю тўйиб йиғлашларига сабаб бўлди. Унинг пок жасадини 
олиб кетишар экан, одамларнинг кўзи боғнинг бир бурчагидаги тўнкага тушди. Бу оддий тўнка 
эмасди. Шунда бундан ўн икки йил аввалги бир воқеа ёдга келди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам саккиз йил мобайнида шу тўнкага суяниб хутба ўқидилар. 
Бу тўнка Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан айрилганини ҳис қилганида, 
бўталоғини йўқотган туядек бўзлаб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг хутбаларини 
бўлган эди. Сўнгра Пайғамбаримиз унга муборак қўлларини текказганларида, жим бўлган ва 
Убай уни уйига олиб кетиб, ёдгорлик сифатида сақлаб юрган эди. 
Жанозасини Буюк Форуқ ўкидилар. Убай Бақиъ қабристонига қўйилди. Шу пайтгача унинг 
бир неча дўстлари етиб келган эди. Яна қолган дўстлари ҳам келишади. 
Убай ҳаёти давомида ўқиб юрган Қуръон қабрда ҳам ҳамроҳлик қилишига шубҳа йўқ эди. У 
кафанлангандан кейин Ҳазрати Умар ўринларидан туриб айтган гапларида оламжаҳон маъно 
мужассам эди: "Бугун Саййидул муслимийн (мусулмонлар саййиди) оламдан ўтди". 
Хотиралар 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи