Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
18
* * * 
Tashqaridan qaraganda katta hashamat va silliqlik bilan o‘tayotgan navro‘z 
namoyishining ichi qaltiroq ekanini, yasan-tusan mavkab botiniy ziddiyatga to‘lib 
borayotganini Humoyun ham sezadi. U yashirin ziddiyatlar zahrini beg‘ubor odamlarning 
olqishi bilan kesmoqchi bo‘ldi-da, shig‘ovulga yana tanga sochishni buyurdi. Shig‘ovul 
siqimini tangaga to‘ldirib, shirador, yo‘g‘on ovoz bilan odamlarga murojaat qildi: 
— Xaloyiq, ogoh bo‘ling! Bugun ilon yili tugab, ot yili kirdi! Ot — insonga vafodor 
jonivordir! Bu yilgi navro‘z hammangiz uchun xayrli bo‘lsin! Shu ulug‘ ayyomda kim 
qanday yaxshi niyat qilsa ilohim murodiga yetsin! — deb shig‘ovul xaloyiq ustiga 
siqimidagi tangalarni sochdi. 
Bilmaydigan odam fil minib borayotgan Humoyunni: «Hech narsadan kamchiligi yo‘q, 
bearmon yigit», deb o‘ylaydi. Lekin hozir uning xiyobon chetida o‘g‘ilchasini ko‘tarib 
turgan o‘sha oddiy yigitga havasi keldi. Qani, tole unga ham shunday o‘g‘il bersa! 
Bundan besh yil oldin o‘g‘il ko‘rish orzusida u ikkinchi xotin oldi. Oddiy yasovulning qizi 
bo‘lgan Mevajon ismli bu chiroyli juvon o‘sha yili homilador bo‘ldi. Mohim begim hali 
hayot edi, bo‘lajak nevarasiga atab ko‘ylakchalar tikdirdi. Lekin Mevajon o‘n oyda ham, 
o‘n bir oyda ham tug‘may, qorni qappayib yuraverdi. Keyin bilsalar, shunchaki... yelbo‘-
g‘oz ekan. Humoyun buni ham taqdirning achchiq bir kinoyasi deb bilib, juda qattiq 
iztirob chekdi. Xuddi o‘sha yili inisi Komronning xotini qo‘chqorday o‘g‘il tug‘di. Hozir bu 
bola kattagina bo‘lib qolgan. Humoyun uni har ko‘rganda ko‘zlari havas bilan yonadi... 
Shig‘ovul xurjundan yana tanga oldi: 
— Xaloyiq, Humoyun hazratlari navro‘z ayyomida qilgan barcha yaxshi niyatlariga 
yetsinlar! Yangi yil hazratimga qo‘chqorday o‘g‘il ato etsin! Omin! 
Sochqining ketidan yugurib tanga talashayotganlar, albatta, duoga quloq ham solishgani 
yo‘q. Lekin xiyobon chetida Humoyunga jim qarab turgan boyagi chol yana yuziga fotiha 
tortdi. Shu payt Humoyunning ko‘zi xiyobon chetidan otliq borayotgan qizlarga tushdi. 
Ular yuzlariga oq harir parda yopganlari uchun qosh-ko‘zlari unga aniq ko‘rinmaydi. 
Lekin tolma bellari va fotihaga ko‘tarilgan nozik qo‘llari yigitga juda sehrli tuyuldi. 
Chavkar ot mingan Hamida bonu Humoyunning tikilib qaraganini endi sezdi. Bir payt 
shamol qizning yuzidagi harir pardani ko‘tardi-yu, bir lahza ko‘z ko‘zga tushdi. 
Shunday go‘zal qiz Humoyunga o‘g‘il tilab qo‘lini yuziga surgani yigitga behad yoqimli 
tuyuldi. 
Bu orada mavkab daryo bo‘yidagi podsho bog‘iga yaqinlashdi. Humoyun boshliq ahli 
davlat bog‘ning ulkan darvozasidan ichkariga kira boshladi. Darvoza oldida uzun nayza 
tutgan qo‘riqchi yigitlar xiyobon chetlaridan tomosha qilib kelayotgan xaloyiqning yo‘lini 
to‘sdilar. Boqqa faqat maxsus ruxsati bor odamlargina kirishi mumkin. Bu ruxsatnomalar 
turli xil yoy o‘qi shaklida tarqatilgan. Mavkab ketidan bog‘ darvozasiga yaqinlashgan 
Gulbadan begim otining egari qoshidagi soqdondan oltin uchli yoy o‘qini olib soqchilarga 
ko‘rsatdi. Ular busiz ham podshoning singlisini tanib qolgan edilar. Begim bilan otliq 
kelayotgan Hamida bonuga va Sultonim begimga yengil ta’zim bilan yo‘l berdilar. Bog‘ 
ichiga kirganlarni shig‘ovul tartib bilan turli yo‘lkalarga yo‘naltirib turibdi. 
Humoyun mingan fil bog‘ to‘ridagi ikki qavatli ko‘shk tomonga burildi. Hamidalar esa 
Jamna chetida langar tashlab turgan shohona kemalarga tomon yo‘l oldilar. 
Bu kemalarni haydaydigan eshkakchilar orasida Nizom ham bo‘lishi kerak. Hali kema 
sayrida Xonzoda begim uni Humoyun bilan tanishtirsa-yu, buni Nizom ham ko‘rsa... 
Hamida shuni o‘ylagan sari ko‘ngli bezovta bo‘lardi. 
* * * 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov