Sahna Mulozim: Olampanoh, huzuringizga valiahd shahzoda Mirzo Humoyun va ustod Qosimbek tashrif buyurmish (qo’l harakati bilan “kirsin” ishorasini qiladi) Humoyun va ustozi Qosimbek kiradi. Bobur

Sahna

Mulozim: Olampanoh, huzuringizga valiahd shahzoda Mirzo Humoyun va ustod Qosimbek tashrif buyurmish

(qo’l harakati bilan “kirsin” ishorasini qiladi)

Humoyun va ustozi Qosimbek kiradi.

Bobur: Keling, mavlono. Sizning sharofatingiz ila dilbandimiz Mirzo Humoyun ilm-u harbda kamolga yetib, bizni behad mamnun aylamish.

Ustod: (ta’zim bilan) Hukmdorimiz omon bo’lsinlar. Davlatbaxt shahzodamiz bag’oyat o’tkir zehn va g’ayrat-u shijoati ila bilan sizga har jabhada munosib farzand ekanligini isbotladilar.

Humoyun: Yaratganga behad hamd-u sanolarkim, sizning soyayi davlatingizda qayg’u-alam ko’rmay o’smoqdamiz.

Bobur (Humoyunga): Ilmingiz ziyoda bo’lg’ay

Bobur(ustozga) : Albatta, sizning chekkan zahmatlaringizni munosib taqdirlagaymiz!

Ustod: Qutlug’, olampanoh, qutlug’

Bobur mulozimga ishora qiladi. Mulozim to’n olib kelib, ustodning yelkasiga yopadi.

Bobur: Ustod Qosimbek, bu inoyatimizni farzandi arjumandimizni ilm-u kamoli uchun qilg’an xizmatlaringiz evaziga deb bilg’aysiz va bundan so’ng ham uning tarbiyasi uchun mas’uldirsiz!

Ustod: Bosh ustiga hazratim, bosh ustiga

Bobur: Buyuramenkim, bugundan boshlab saroydagi xos kutubxonamdan ilm-u ijod uchun foydalanishing’iz mumkin.

Ustod: Olampanoh, men faqirni behad sevintirdingiz! Aslida, men uchun eng buyuk in’om mana shu. Ruxsat eting, hoziroq borib kutubxonangizni tamosho qilay

Bobur qo’li bilan chiqaver ishorasini qiladi. (So’ng Humoyunga qarab) : Sizg’a ne in’om qilay?

Bobur. Soʻylan Humyun mirzo bu kamolatingiz evaziga ne inom qilay.

Humoyun: Pushti panoho, men sizning yozg’anlaringizni sevib mutolaa qilamen. Ular mening har kungi ajralmas do’stlarimdir. Tilagim, yana yangi she’riy asarlar yozsangiz, ularni tinimsiz mutoala qilb, zavqqa to’lsam.

Bobur: Borakallo, Ilm xazinayi bebahodir. Sizning ushbu tilaging uchun, senga atab bir asar yozgum. Humyun ismiga monand u “Mubayyin” deb atagayman

Humoyun: Behad minnatdormen, hukmdorim. Sizdan yana bir o’tinchim shulki, Umringiz sahfalari ko’zgusi bo’lmish “Vaqoye” dan men uchun bir nusha ko’chirtirib bersangiz. Tokim, bul kitob menim uchun harb-u zarbda, mo’ziy-u san’at, tibbiyot-u elparvarlikda bir dasturulamal bo’lg’ay.

Bobur: Humoyun, ko’zumning oq-u qorasi, “Vaqoye” asarim bitgan ermas. Oʻlja juda yotgan asarni kpchirib boʻlmas

Humoyun: Onglamadim? Kechiring , olampanoh,qachon bitgan

Bobur:Bu asrim bitmoq uchun mening hayotim bitmoq kerak.Bu asarimni umringni oxrigacha yozmoq niyat qilgʻanmen

Humoyun: Unday bo’lsa, bu asarni yana 50 yil, yana yuz yil kutishga ham roziman, hazratim!

Bobur: Sabringiz yeturmikin?

Humoyun: Tangrig’a qasamki, sabrim umrim yetguncha yetur.

Gulbadanbegim: Padari muborak! Hali oxirig’a yetmag’an ersa-da bu kitob menga ham shunday zavq bag’ishladiki, kelgusida og’am(Humoyunga ishora qilib) uchun shu asaringiz ruhida “Humoyunnoma” yozmoqchimen.

Bobur: Borakallo, ona qizim, borakallo!

Humoyun: Qutlug, Gulbadanbegim, minnatdormen.

Farzandlarim sizlarning bu kamolatingizdan behad hursandmandan . Mening ham padari buzrukvorim ham ilm olishimga qattiq turgan erdi.Bu davrlarini doimo elas elas eslagayman minnatdormen . Bu yurtda mening jonim qolgʻondur.

Bobur:

Dunyo charxpalagi tinmay aylanar

Talato`p zamonlar o`taveradi.

Asrlar qaridan bir so`z ingranar

Anda jon qoldiku, anda jon qoldi.

Xalqim buyuk o`g`ling, buyuk shoh o`g`ling

Boburing qalbida bir armon qoldi.

Nolasi kuydirar toabad bag`ring

Anda jon qoldiku, anda jon qoldi.

Bobur: Farzandi arjumandim Humyun mirzo sizga,inilaringizga va nabiralarimga podishohlik amrim va padaribuzrukvorlik oʻtinchim bor.

Humoyun.Tinglagaymiz Hazratim va albatta bajargaymiz

Bobur

Biz qurgan bu davlat mendan kegin ham adolat tarozisini teng tutkishinglarini