Г>ул китаптл К. лракллнакстаппып кубла ранонллрыпда жасай- тугын клракалпаклардын этннкалык составы, сол гсрригориядагы

айран, сүттен
уйытылған тамақ
/КТТС, I, 22/, өзб. 
айрон
/УзРС, 28/.
Ҳал кылуў—каслык, душпанлык: келиспеген адам- 
ныц устинен өзиник кәлеген планын иске асы- 
рып, оны қорқытыўға байланыслы айгылады: 
түриеге ҳ а л қыламан деди
/Досб./.
Ҳалал—ҳадал, ҳақыйқат, шыи; 
Өзи ҳ а л а л сөзүн
айтқанда
/Досб.,/.
Ҳалка —қурсаў, шецбер, сакыйна, исүзик; 
Бир би-
реўге илдирстуғын ҳалқасы бар
/Лққ./ Араб. 
йа1ка\
а/ сақыйпа; б/ түйнп; в/ қурсаў/Турец,- 
рус. сл., 229/. 1>ул сөз тэжик ҳәм өзбек тилле- 
ринде де бар ,Тадж.-рус. сл., 497; УзРС, 661/.
Ҳаруў—шаршаў: 
Рульге жабысыи отырған соц
ҳарыйды да
,'Акқ /.
Ҳасый болуў—дмнмй түсиникте кудайдыц белги- 
леген тәртибин бузыў, оннан тысқары шығыў: 
Қудайға ҳасый боп не бопты
/Досб./.
Ҳаўа со қы —тостаган, оныц менсн дуз, насыбай 
түйеди /Акб./.
Ҳаўас болуў—сағыпыў, ҳәўес болыў. 
Балама ҳаўас
болуб келии еди.
Ҳэкек —ҳәкке. Өзб. 
ҳакка
/УзРС, 650,, каз. 
саўыс-
қан
/РКазС, 769 , түркм. 
алахекек
/РТмС, 726/.
Ҳ ә л и -е л е /ўақытты, мезгилди билднриўши рәўиш 
сөз/: 
Ҳ э л и бизлэрдиц даходты берген жоқ
/Лқб./ Мысалга келтирнлген 
ҳ э л и
рәўишн өз- 
бекше 
х а л и
/УзРС, 650, ҳәм түркменше 
ҳэли
.■РТмС, 162/ сөзлериниц формаларып кабыллаған.
Ҳәптәк—аитека: 
Ҳэпт эк кумбатарда
/Мәйем /.
Ҳийсаб—ссап, бул жерде: теци жоқ, бплгиш деген 
мәниде: 
Бируний алымлықта ҳийсабсыз.
Өз-
255
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

бек иш ш деги 
ҳисоб
/УзРС., 158/ сөяи кубла 
диалект лексикасынан орын алған.
Ҳимметлеў— ҳурметлеў, дыккаг бөлиў: 
Қатынни
ҳимметлесе, марапатласа кем болмайды..
Өз- 
бекше 
ҳиммат —
кец.иеЛиллик, дыққатлы, ғам- 
хорлық /УзРС, 638/. *
Ҳо йылы—анаў, илгерн жылы: 
Ҳ о бир йылы.
Ҳүжжо—кәрелннпц бнр түрп. Кәрелиниц тухымы, 
ерик, шнйе сол үшеўнн бир-бнрпне сабыўга 
болады /Ҳәм., Бир. ораны/.
Ҳум —кум, суў қуйыў ушып арналған үлкен ыдыс. 
Хорезм ғоворларында да 
ҳум
деп аталады.
Ч
Чай орамал—бнр тартым, жнпек материалдан ис- 
ленген орамал.
Чайан — шаян. Каз. 
шаян
/РКазС., 743/, өзб. 
яиёнг
чаён, газанда
/РУэС., 790/, түркм. 
ичян
/РТмС., 
702/.
Чай салуў—чайды куйып бериў. 
Таза келинчак
чай сап берип отурду
/Ақб./.
Чанак—кишкене табак: 
Кичкәнәлэрин чанақ дий-
ди
Бир. орайы/. Хорезм говорларында да 
ча-
нақ.
Чапчы—шапшы, кийиз басыў бойыиша шебер адам: 
Чапчыға бастырады.
Чапыруў—чайды кайтарыў: 
Бир кэсэ чай ичэйик
, 
чапыр
/Бир. орайы/.
Чарх —шарық. Өзбекше 
чарх—
шойын еритиўшп- 
лерде қазанныц ҳәм басқа да шойып буйым- 
ларыныц формасын ҳәзирлейтуғын ҳәм жонын 
шығаратуғын ескиден кпятырған арнаўлы шо- 
йын сганогы /С. Ибрагимов. Профегсиональпая 
лексика. , 64, 106-6./
Чекийдэ —сүзбе, сүзилген айран, катык; қаз. 
сүзбе
КТГС„ Н, 287/, өзб. 
чакида
/У зР С , 513, 623/
Чэпәкойлеў —шебекейлеў, он тәрепи менен емес, 
шеп жағы менен барыў: 
Со чэпж эйлэп бара-
ғойажақ
/Бир. орайы/.
Чийэ— шнйе; кара, қызыл түсли, ширелн жемпс.
Читаўут—счетовод, есапшы: