Abu Muhammad Muslix ad-Din ibn Abd Alloh Saadi Sheroziy fors-tojik nasihatgo‘y shoiri, adib va mutafakkir g‘azal janrining kashshofi va ustodi hamdir

Barchaning nazdida garchi o‘lim elchisi zahar,

Yor zahar bersa ham, ammo, daf’i dardi dil emish.

Yor ko‘nidan oyoq tortib ketolmayman sira,

Do‘stlar, ma’zur tuting, ko‘nglim shunga moyil emish.

Sabr qil, devona deb hukm etsa oqillar seni,

Bermasa kim jonni jononga, nechuk oqil emish?

Kufr deb bilsa go‘zallar yuziga boqmoqni kim,

Ul faqat suvratga mastu ma’nidan g‘ofil emish.

Sorbon, ohista yur, karvon ila jonim borar,

Yor mahofa ustida, ostida go‘yo dil emish.

Tushsa hijron o‘rtamizga garchi yuz manzilda ham,

U shirin jon ichra tushgan bir ajib manzil emish.

Do‘st bo‘ling, Sa’diy, qiyinmas har nechuk inson bilan,

Bog‘lanib qolsang va lekin, dil uzish mushkil emish.

* * *

Biz ushbu shaqarda xoru bu elda faqir,