Abu Muhammad Muslix ad-Din ibn Abd Alloh Saadi Sheroziy fors-tojik nasihatgo‘y shoiri, adib va mutafakkir g‘azal janrining kashshofi va ustodi hamdir

Qayt, ko‘zlarimga qo‘y oyoq, ey dilfirib, ketma yiroq,

Ey nozanin, ko‘kka bu choq ohu fig‘onim boradur!

To subhki, uyqu bilmadim, nosihni ko‘zga ilmadim,

Ammo ataylab qilmadim — qo‘ldan inonim boradur.

Sabr ayla, der, menga jaras, yor vaslini qilma havas,

Bu menga loyiq ish emas, chun xonumonim boradur.

Unday chiqar jonu bu tan, sabil qolur deb ko‘p suxan,

Tinglagan erdim, endi man ko‘rdimki jonim boradur.

Qilma fig‘on, ey Sa’diyo, hech arzimas ul bevafo,

Toqatni qo‘ymas bu jafo, aqlu imonim boradur.

* * *

Senmisan, yo bog‘ima sarvi ravonim keldimu?

Yo malak odamsifat bo‘lgan zamonim keldimu?

Ud tutatmoq bo‘ldimu bo‘ston aro do‘stlar ishi,

Yoki yorim keldi, yo mushk korvonim keldimu?

Sorbon, solgil nazar zebo nigorim husniga,