Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

288
Патрик Зюскинд
Лекин унинг одамларга нафрати жавобсиз эди.
Бу лаҳзада уларни қанча ёмон кўрса, улар уни шу
қадар телбаларча севишарди, негаки ундаги ўз-
лаштирилган зарҳал доирадан, ифорли ниқобдан,
ўғирланган муаттарликдан бошқа ҳеч нарса улар
томонидан ҳақиқатдек қабул қилинмасди, бу эса
аслида илоҳийлаштиришга муносиб эди.
Энди у одамларнинг барчасини, бу аҳмоқ,
қўланса, шаҳватга берилган одамчаларни, ўшанда
қарға қанотидек қора қалби мамлакатида бегона
ҳидларни ўчиришни истаганидай ер юзидан супу-
риб ташлашдан хурсанд бўларди. Ва у истардики,
уларни ушбу ягона, қачондир синаб кўрилган асл
туйғуга игундай нафрат билан жавоб беришлари
учун шундай ёмон кўришини сезишларини, ва
ўзларича бошидаёқ ўйлаганларидек, уни ер юзи-
дан йўқотишдан хурсанд бўлишларини истади. У
умрида ҳеч бўлмаса бир бор фош бўлишни иста-
ди. Ҳаётида бир бор унинг бошқа одамлар каби
бўлгиси ва ўз ичини ташқарига ўгиргиси келди:
улар ўз севгилари ва аҳмоқона ул}прлашларини
қандай яланғочласалар, у ҳам ўз нафратини шун-
дай яланғочлагиси келди. У бир марта, бор-йўғи
якка-ягона марта ўз ҳақиқий моҳиятида қабул
қилинган бўлишни ва одамлардан ўзининг ягона
ҳақиқий туйғуси - нафратга жавоб олишни истади.
Аекин бундан ҳеч нарса чиқмади. Бзшдан би-
рор нарса чиқмасди ҳам. Ахир у дунёдаги энг
аъло атир билан ниқобланган эди, бу ниқоб ости-
да унинг юзи йўқ эди, ялпи ҳидсизликдан бошқа
ҳеч нарса йўқ эди. Шу дам бирданига кўзи тинди,
ч}шки у яна қайта туманлар кўтарилаётганини ҳис
қилди.
Ғордаги каби, хобида, уйқусида, юрагида, унинг
тахайюлида бирданига туманлар кўтарилди, ҳид

---