Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

билан ҳузурдан муштумларини тиззалари ораси-
га тиқиб инградилар; бошқалар ҳам - бу улуғвор
ўсмирга (чунки уларга шундай туюлган) эҳтирос-
ли берилишдан бирор товуш чиқармай ҳушдан
кетдилар.
Шундай жаноблар бўлдики, 5финларидан сак-
раб туриб яна унга йиқилдилар ва қўлларида пи-
чоқларини сопидан қисиб ва оғир наф ас олар-
кан, гўё улардан пичоқларини суғуришни хоҳла-
гандек, аллақачон суғураркан яна жойига солиб,
яна сакраб турдилар, шундай экан, ғовур-ғувур
ва тарақ-тзф}пк; бошланди; шзшдайлар бўлдики,
кўзларини осмонга тикиб ва ибодат 
3
Ш
3
Ш титроқ
қўлларини сиқдилар; ва жаноби епископ, у жин-
ни бўлаёзганди, бутун танаси билан олдинга эги-
либ, бошини тиззасига тегизди, яшил кийими бо-
шидан ўйинчоқдек учиб кетди: бунда у мутлақо
жинни эмасди, лекин ҳаётида биринчи марта
уни диний ҳаяжон босди, чунки барчанинг кўз
ўнгида мўъжиза юз берди: Жаноби Ҳақнинг ўзи
бутун жаҳон қотилга чиқарганнинг фариштадай
эканини аён этиб жаллоднинг қўлини тўхтатди,
- ўн саккизинчи асрданоқ шундай воқеанинг юз
беришига олиб келинди. Ҳақиқатдан ҳам, Тангри
буюк! Ўзинг эса зарра ва ҳеч нарсага арзимассан,
негаки бунга ишонмай туриб фариштани лаънат-
га дучор қилдинг, фақат халқни тинчлантириш
учунгина! О , қандай ахлоқсизлик, қандай мур-
тадлик! М ана, Худонинг ўзи мўъжиза кўрсатяпти!
О , қандай буюк хўрланиш, қандай ширин хўр-
ланиш, Тангридан епископга кибрини ўлдириш
учун қандай неъмат инъом этилди.
Бу орада тўсиқнинг у ёғида халқ Гренуй пайдо
бўлиши билан ҳаммани қоплаган сезиларли кайф-
га берилганди. Уни қўрганда кимки ачиниш ва

---