Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

қаршилик қилса, даф қилаётган йиғи каби эди.
Одамлар гўё эриб кетгандек, уларнинг ақл ва
қалблари эриди, шаклсиз, суюқ тартибсизликка
айландилар ва фақат ичларида тўхтовсиз дукил-
лаётган муштдек юракнигина сезардилар ва улар
- уларнинг ҳар бири - уни абадулабадга ҳаворанг
курткадаги кичкина одам қўлига топширДилар:
уни севдилар.
Гренуй бир неча дақиқадан бери каретанинг
очиқ эшикчаси олдида турар ва қимирламас-
ди. Унинг ёнидаги малай тиззасини букди ва
эгилишда давом этди, шарқда султон ёки Оллоҳ
олдида бажарадиган - ерда тиз чўкиш ҳолатига
етмагунча энгашишда давом этди. Ва ҳатто шу
ҳолатда ҳам у қалтирарди, тебранарди, янада
пастроқ энгашишга, ерга сингиб кетиш, ер ости-
га сингиб кетишга интиларди. Унинг ер тагига
кириб кетгиси келарди, унга дунёнинг нариги
томонигача покиза садоқат билан сингиб кетги-
си келди. Икки барваста эркак, маҳкумни кун-
дага олиб бориш ва жаллод қўлига топшириш
вазифаси бўлган соқчилар офицери ва полиция
лейтенанти йўлларини йўқотиб қўйдилар. Улар
йиғладилар ва шляпаларини ечдилар, яна кийди-
лар, ерга ташладилар, бир-бирининг қучоқлари-
га ташландилар, ажралдилар, қўлларини ҳавода
маъносиз силкитдилар, ўз қўлларини қайиришга
бошладилар, муқаддас Витта рақсидан эси оғган-
лар каби васвасада қалтирай ва афтлари қийшая
бошлади.
Бир оз масофада турган мўътабар фуқаролар
янада нокамтар равиш да ўз туйғуларига берил-
дилар. Ҳар бири ўз юрагига тўлиқ эрк берди.
Шундай хонимлар бўлдики, ГренуЙни кўриши

---

284
Патрик Зюскинд