Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

шайвонидан бошқа қўшни биноларга нисбатан
кенгроқ ва дабдабалироқ кўринарди, бироқ ҳеч
ўзига тортадиган жиҳати йўқ эди. Дарвоза олди-
да бочка ортилган арава турарди; қўйилган кенг
тахтадан бочкаларни юмалатиб ундан юк туши-
ришарди. Иккинчи арава навбат кутиб турарди.
Қоғоз тутган қандайдир одам идорага кирди, ке-
йин ундан бошқа бир одам билан бирга чиқди ва
улар дарвоза аркида қўздан йўқолдилар. Гренуй
кўчанинг нариги юзида турар ва бу бемаънилик-
ни кузатарди. У ерда юз бераётган воқеалар уни
қизиқтирмасди. Лекин барибир кетмади. Уни ни-
мадир жойида тутиб турарди.
У кўзларини юмди ва бинодан учиб келаётган
ҳидларга диққатини жамлади. Бунда сирка ва
вино бочкаларининг ҳидлари, яна омборнинг юз-
лаб оғир ҳидлари, яна олтин тер буғидек деворлар-
ни тешиб ўтаётган бойлик ҳиди ва ниҳоят, чамаси,
уйнинг нариги томонида жойлашган боғнинг ҳиди

---

204
Патрик Зюскинд
бор эди. Боғнинг бу нозик ҳидларини тутиб олиш
қийин эди, чунки улар кўчага уйнинг томи орқа-
ли ингичка тасма бўлиб оқиб ўғардилар. Гренуй
магнолия1, гулисумбул, БарЬпе т е гё ге и т 2 ва альп
атиргулининг ҳидини туйди... - лекин, у ерда яна
нимадир, ўлгудай гўзал анвойи ҳид борга ўхшар-
ди. У ҳаётида ҳеч қачон, - ёки, йўқ, ҳаётида бир
бор - ягона марта ҳид билиши орқали бу қадар на-
фис ҳидни англади. Бу ҳидлар уни ўзига чорлади.
У қўрғончага шунчаки дарвоза аркидан кириб
олишга интилсаммикин, деб ўйлади. Лекин у ерда
шунча одам бочкаларни тушириш ва текшириш
билан шуғулланардики, уларнинг диққатини
тортмасликнинг иложи йўқ эди. У кўча бўйлаб