Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

лажа давом этарди, яна қозонни қиздирардилар,
ёғ солардилар ва янги гулларни ташлардилар. Шу
қўйи бу бир неча кун эртадан кечгача бўларди.
Иш оғир эди. Гренуйнинг қўлларига қўрғошин-
лар қуйилиб кетар, кафтларида пуфаклар шишиб
чиқар ва бели оғрирди. Кечқурунлари чарчага-
нидан тебраниб, ўз кулбасига зўрға етиб оларди.
Дрюо ундан уч карра қучлироқ бўлса керак, ле-
кин у бир марта ҳам кўлидан аралаштириш учун
қуракни олмасди, фақатгина қозонга пардай ен-
гил гулларни ташлар, оловга қарар ва қулай фур-
сат топилса, иссиқдан нолиб томоғини ҳўллашга
кетарди. Лекин Гренуй нолимасди. У тинимсиз
эртадан кечгача ёғда гулларни аралаштирар, бу
жараёнда у зўриқишни ҳис қилмас, шундай экан,
унинг кўзларида ва тумшуғи остида ўйнаётган
гулларнинг тез сўлиши ва ҳидларининг ютилиб
кетиши жараёнидан қайта-қайта завқланарди.
Бир қанча вақтдан сўнг Дрюо ёғ тўйинган ва
ортиқ ҳидни ололмайди, деб ҳисобларди. Улар
оловни ўчириб сўнгги марта оғир қайнатмани
элакда сузиб олардилар ва у билан қозонни тўлди-
рардилар, ўш а заҳотиёқ у ажойиб муаттар суртма
бўлиб қотарди. Энди Арнульфи хонимнинг гали
келарди, у ишни текшириш, қимматбаҳо маҳсу-
лотга ёрлиқ ёзиш ва ўз китобига унинг сифати ва
миқдорини ўта аниқлик билан киритиш учун пай-
до бўларди. У қозонни ўз кўллари билан ёпарди,
муҳрларди ва ертўланинг совуқ қаърига элтар,
кейин қора кўйлагимни кийиб ва бевалик рўмо-
1
Эфир мойларини ёғлар ёрдамида олиш 
(тарж.)

---

212
Патрик Зюскинд
лини ўраб, савдогарлар ҳамда шаҳарнинг аттор-