Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

кўзга ташланмайдиган қилиб қатнашарди. Унинг
дўстлари ҳам, танишлари ҳам йўқ эди, лекин уни
беюз ва яккамохов деб ҳисобламаяптиларми деб
астойдил кузатиб борарди. У бошқа шогирдларга
унинг даврасини бемаза ва мунгли деб топишла-

---

«Ифор»
219
рига имкон берарди. У зерикарлилик тарқатиш
санъати ва ўзини маданиятсиз аҳмоқ қилиб кўр-
сатиш санъатига уста эди, бундан, кўринадики,
унинг устидан мазах қилиб кулиш ва уни қўпол
дех ҳазилларининг қурбонига айлантирмасликла-
ри уч}ш унчалик ошириб ҳам юбормасди. У уму-
ман зерикарли бўлиб кўринишга эришганди. Уни
ўз ҳолига кўйдилар. Унга бундан бошқа ҳеч нарса
керак эмас эди.
38
У ўз вақтини устахонада ўтказарди. Дрюога
буни одеколон йўриқномасини кашф қилаяпман,
деб тушунтирди. Аслида у бутунлай бошқа ҳид-
лар билан тажриба қилиб кўрарди. Монпельеда
тайёрлаган атири, гарчи уни тежамкорлик билан
ишлатса-да, аллақачон тугаганди. У янгисини
яратди. Лекин бу сафар у тасодифий учраган асо-
сий инсон ҳидлари унсурларига шошилинч зЬсша-
тиш билан қониқмади, балки ўзининг шахсий ҳи-
дини ва ҳатто кўплаб шахсий ҳидларни яратишга
бутун шз^ратпарастлигини бағишлади.
Аввалига у ўзи учун сезилмаслик ҳидини,
кулранг-сичқонранг қундалик кийимни тайёр-
лади, унда нордон-ачқимтил инсон ҳиди гарчи
бор бўлса-да, гўё қуруқ, эски терига тортилган
қалин, пишиқ жун кийимдан ўтиб бораётган-
дек, салгина билинарди. Вундай ҳид билан унинг
одамлар орасида юриши қулай эди. Атир бирор
шахснинг борлигини ҳид билан билишни асослаш