Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

216
Патрик Зюскинд
ноқ ёққа тиқиш эса ҳидни бутунлай йўқотарди.
Ушбу барча гуллардан аслроқ гуллар ўз қалблари-
ни шунчаки юлиб олишларига йўл қўймас, улар-
ни тўғридан-тўғри айёрлик билан алдашга тўғри
келарди. Уларни аста-секин ўлдирадиган махсус
хонада ёғ суртилган силлиқ тахталарга ёярдилар
ёки мой шимитилган матога эзмасдан ўрардилар.
Уч ёки тўрт қундан кейингина улар ўз ҳидлари-
ни ёнидаги ёғ ёкггмойга бериб сўлиб қолардилар.
Кейин уларни эҳтиётлик билан йиғиб олиб, янги
гулларни сепардилар. Жараён ўн-йигирма марта
такрорланар, бу вақтда, яъни ёғупа тўйинган ва
матолардан хушбўй мойни сиқиб олиш мумкин
бўлган вақтга келиб сентябрь эшик қоқарди. Бун-
да ёғда қайнатиб олишга нисбатан маҳсулот кам
олинарди. Бироқ совуқ анфлераж1 йўли билан
олинган ёсуман суртмаси ёки қадимги йўриқнома
бўйича тайёрланган табаргул совунининг сифа-
ти ўзининг бутун нафосати ва аслиятга садоқати
билан бошқа исталган атторлик маҳсулотидан ор-
тиқ турарди. Ёғли лаппакларда, ойнадаги каби,
ёсуманнинг чучук-турьун қўзғатувчи ҳиди муҳр-
лангандек ва тамомила табиий аксланаётгандек -
с и т §гапо заИз, албатта. Негаки Гренуйнинг ҳид
билиши, англашимизча, гулларнинг ҳиди ва улар-
нинг консерваланган ифори ўртасидаги фарқни
ҳам аниқлаган: гўё юпқа чойшаб каби унда ёғнинг
ўз ҳиди устида ёйилганди (иложи борича тозаси-
нинг), аслиятнинг муаттар суратини текислар-
кан, унинг ўткирлигини пасайтираркан, балки,
ҳатто умуман унинг гўзаллигини оддий одамлар
учун чидаб бўладиган ҳолатга келтирарди... Нима
бўлганда ҳам, совуқ анфлераж нозик ҳидларни
тутиб олишнинг энг мукаммал ва фаол воситаси