Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

рини юксакка енгил кўтарилган тепаликлар ва
тик тоғ тизмалари ташкил этарди, узоқда дарё-
нинг қуйилишида эса янги ҳайдалган далаларни,
ишлов берилган боғлар ва зайтунзорларни қоп-
лаган эди. Тамомила ўзига хос муҳит бу косани
тўлдирган эди. Гарчи денгиз шу қадар яқин бўл-
са-да, уни тепаликлар чўққисидан кўриш мум-
кин эди, ҳеч қандай денгизга хослик йўқ эди, ҳеч
қандай шўр-қумлик, ҳеч қандай очиқлик йўқ эди
- фақатгина худди қирғоқ бир неча қунлик масо-
фада жойлашгандек сокин узлат бор эди. Гарчи
шимолга қараб бошларида қор ётган ва яна анча

---

200
Патрик Зюскинд
катта тоғлар к,ад кўтарган бўлса-да, бу ерда ҳеч
қандай ёввойилик ва ғариблик, ҳеч қандай совуқ
шамол сезилмасди. Баҳор бу ердан Монпельега
нисбатан илгарироқ кетганди. Шиша кўнғироқ
каби енгил буғ далаларни қоплаган, ўрик ва бодом
дарахтлари қийғос гуллаган ва илиқ қаво наргис
ҳидларига тўла эди.
Бу улкан косанинг у томонида, тахминан икки
мил нарида, бир_шаҳар ястанган эди ёки айтиш
мумкинки, тоғ тизмаларига ёпишганди. Узоқдан
у жуда бой таассурот уйғотмади. У ерда йирик,
уйлардан баланд турувчи собор йўқ эди, фақат
черков кўнғироқхонаси бўртиб т^фар, қалъа ман-
зарасида алоҳида кўриниб турган бирор-бир ҳа-
шаматли бино йўқ эди. Деворлар зинҳор кириб
бўлмасдек туюлмасди, ҳамма ерда уйлар ўз тў-
сиқларидан гўё текисликка интилаётгандек «озод-
лиюжа чиққан, бу енгил манзарага бир оз тартиб-
сиз кўриниш берарди. Бу шаҳар тез-тез босқин-
ларга учраганга ва қайта озодликка чиққанга
ўхшарди, у гўё келгуси босқинларга жиддий