Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

қаршилик кўрсатишдан ҳолсизланганидан эмас,
бефарқлигидан ёки ўз кучини сезганидан чарча-
гандек туюларди. У гўё манманликни истамасди.
У оёқлари остида ҳид таратиб турган катта муат-
тар косага эга ва бу билан гўё хурсанддек эди.
Бу айни дамда кўримсиз ва ўзига ишонган
шаҳарча Грас деб аталарди ва бир неча ўн йил-
ларки, муаттар моддалар, атторлик моллари, со-
вун ва мойларнинг пардоз турлари савдоси ва
ишлаб чиқарилишининг, шубҳасиз, пойтахти эди.
Жузеппе Бальдини доимо унинг номини орзу ва
завқ билан тилга оларди. У айтардики, бу шаҳар
- муаттарликлар Рими, атторларнинг орзу қилган
мамлакати, ва кимки бу ер мактабини ўтамаса,
аттор унвонини олишга ҳаққи йўқ.

---

«Ифор>
201
Гренуй Грас шаҳрига ниҳоятда ҳушёр нигоҳ
билан қаради. У атторларнинг орзу мамлакатини
изламаганди, унинг юраги ҳам юксак қояларга
ёпишган инни кўрганда дукилламади. У қаер-
дадир бўлиши мумкинга нисбатан яхшилигини
билгани, муаттар ҳидлар олишнинг баъзи техник
усулларини ўрганиш мумкин бўлгани учун кел-
ди. Уларни ўзлаштиришни истарди ҳам, негаки,
уларга ўз мақсадлари учун эҳтиёж сезарди. У чўн-
тагидан ўз атири қуйилган шишачани олди, бир
озгина сепди ва йўлга тушди. Бир ярим соатдан
кейин, туш пайтида у Грасга етиб келди.
У шаҳарнинг юқори адоғидаги О з-Эр майдо-
нида жойлашган мусофирхонада тамадди қил-
ди. Майдон бўйлаб кўнчилар терини қуритишга
ёйишдан олдин ювадиган ариқ оқиб ўтарди. Бу
ер шундай қўланса эдики, баъзи қўноқларнинг
иштаҳаси бўғиларди. Лекин Гренуйнинг эмас.
Бу ҳид унга таниш эди, Гренуй унга ишонарди.