Ushbu kitobdan joy olgan hikoyalar

Oradan olti oy o’tmay qayta qon tahlili topshirgan ayolda qandli diabetning butkul chekingani nafaqat uni, shifokorlarni ham hayratlantirdi.

QAYNONASI BOR KELIN

Uch kundirki, qaynonam bilan gaplashmaymiz. Ertalab salom beraman-u, kun davomida bolam bilan andarmon bo’lib yuraveraman. Har kuni televizor oldida mixlanib ko’radigan seriallarimizni ham birga tomosha qilmayapmiz. Kechki ovqatdan so’ng xonamga kirib ketaman. Onamga telefonda hasrat qilgandim,«Arzimagan narsa - ku», dedi. Men uchun arzimagan narsa emas. Qorgan xamirim oshmay qolgan bo’lsa, menda nima ayb? Shuning uchun «Xamirturishning yaroqlilik muddati o’tgan ekan, mundoq qog’ozini o’qimaysizmi? O’g’limning topganini uvol qilmasdingiz shunda», deya urishib berishlari shartmidi?

O’g’limga qarab – qarab qo’yishlaridan bolam buvisi tomon qo’llarini cho’zganida bag’rimga bosib uni ko’tarib uyga kirib ketishimdan dillari g’ashlanayotganini sezaman. Dars bo’lsin, deyman – da. Nevarasini suysalar, shu nevarani dunyoga keltirgan kelinga ham mehribon bo’lishlari kerak!

Injiqlanayotgan bolamni ovutolmay o’tirganimda chaqmoq chaqdi – shiftu devorlarda chaqin aks etdi.

-Ana, uxlamasang, bo’ji keladi, - dedim uning g’ingshiyverishidan asabiylashib.

Har kech qaynonam oyoqlariga yostiq qo’yib, bolamni yotqizardi – da, tebratib uxlatardi. Shunga odatlanib qolganidan achchiqlandim. Yomg’ir sharros quygach, dorga kir yoyganim esimga tushdi. Ikki tog’ora kiyim – a?

Hovliga yugurgilab chiqsam, dorda kiyimlar yo’q. Yopiq ayvonga o’rnatilgan erganaklar(yog’och panjaralar) ga qaynonam ularni yoyayapti.

-Tashvishlanmang, yomg’ir tegmadi, quriy deb qolgan ekan kiyimlar, - dedi ular tabassum qilgancha.

- Voy, rahmat! Chaqmoq chaqishidan qo’rqardingiz, - dedim fobiyalari esimga tushib.

- Buvi bo’lgach, qo’rquvlar ham yo’qolarkan, - qaynonam jilmaydi. – Issiqqina choy damlasangiz, birga serial ko’rardik, - deya ichkari uyga yo’l oldi.