Ushbu kitobdan joy olgan hikoyalar

Farzandlarimizga adolatli bo’lishni o’rgataylik, bu ularning muvaffaqiyati uchun qo’yilgn ilk qadam.

OQIBATNING ILDIZI

O’shanda Ramazon qish fasliga to’g’ri kelgandi. Otamga hayit ayyomi deb po’stin oldim. Asli o’zimga olish uchun bozorga tushganimda, ikkita tanlagandim. Yoshim qirqdan o’tgandan keyin jussam otamnikidek savlat kasb etgan. Ayyomdan bir kun oldin padarimning quvonchini tasavvur qilib, ularnikiga yo’l oldim. Har ehtimolga qarshi deb, ikki po’stinni ham olganman. Qay biri yoqsa shunisini sovg’a qilaman. Otam po’stinni kiyganida yuz – ko’zida yosh boladek beg’uborlik aks etayotganini payqash qiyinmasdi. Onam esa duo qilishni boshlab yuborganlar. Qo’l telefonim jiringlab xonadan chiqdim.

-Qay birini tanlay? Qorasinimi yo jigarrangini? – ostonadan hatlay deganimda otamning ovozi eshitildi.

- Jigarrangi yoshingizga mosmi deyman?

- Yo qorasini olaymi? To’g’risi, Botirga qay biri to’g’ri kelarkan, deb ikkilanayapman, - otamning bu so’zlaridan keyin joyimda turib qoldim. Tan olishim kerak xafa bo’ldim.

-Voy, o’g’lingiz sizga deb olib kelgan. Botirga bersangiz uning ko’ngliga tegmaydimi?

- Nega? O’z ukase, jigari – ku?! Men qish bo’yi uydan chiqmasam, Botir uy – joy qilaman deb , eski, yupqa po’stinda yelkasini qisib yuribdi.

Botir mendan to’rt yosh kichik ukam. Ikkalamiz deyarli birga o’qidik. Men ilmiy ish qilayotanimda u o’qishni sirtqi bo’limga ko’chirib, ishladi. «Aka, siz olim bo’lishni maqsad qilgansiz. Men esa mehandis. Siz uchun har bir daqiqa qadrli, fikringizni chalg’itmang. Men ishlab qaytangga tajriba orttirayapman», degandi u. Ikki yil uning hisobidan yashadik.Bo’ylari cho’zilib qolgan yigitlar ota – onamizdan yordam so’rashga xijolat tortardikda.

-Ota, tanladingizmi? – dedim dilimga oralagan xafagarchilik o’rnini egallagan minnatdorchilik ruhida. – Shu jigarrangi sizga mos ekan. Qorasini xarid qilayotganimda Botirga mo’ljallagandim.

Ota – onamning yuz – ko’zidagi shukronalik tuyg’usi mening qalbimni yanada yorishtirrib yubordi.