Tilshunoslik nazariyasi

Tilning mazmun jihati. Tildagi birliklarning ma’no-mazmun tomoni.
Tilning suprasegment elementlari. Bo’g’in, urg’u, ohang tilning suprasegment elementlaridir.
Tipologiya. 1.Tilshunoslikning tillarni tipologik tasnif qilish tamoyil va usullarini o’rganuvchi bo’limi. 2.Til birliklarini biron umumiy belgisi asosida tasnif qilish.
Undosh tovushlar. Ovoz va shovqindan hosil bo’luvchi tovushlar.
Unli tovushlar. Sof ovozdan hosil bo’luvchi tovushlar.
Valentlik. So’zning o’z ma’nosi asosida boshqa so’zlar bilan munosabatga kirishuvi; muayyan bir so’zning boshqa so’zlarni biriktira olish imkoniyatlari. Valentlikning quyidagi turlari mavjud: semantik valentlik; sintaktik valentlik.
Xalqaro tillar. Xalqaro kengashlarda, simpoziumlarda ishlatiluvchi, Birlashgan Millatlar Tashkiloti tomonidan rasmiy tan olingan, xalqlararo faol qo’llanuvch tillar. Bunga ingliz, ispan, xitoy, frantsuz, rus, arab tillari kiradi.
Yordamchi so’zlar. Mustaqil holda leksik ma’no anglatmaydigan, gap bo’laklari vazifasida kela olmaydigan, turli yordamchi ma’no va vazifalarda qo’llanadigan so’zlar. Bog’lovchi, ko’makchi, yuklama yordamchi so’z turkumlari bo’lib, bu turkumlarga mansub so’zlar yordamchi so’zlardir. Masalan, va, ammo, lekin, yo, yoki (bog’lovchi), bilan, kabi, singari, sari (ko’makchi), nahot, ham, faqat (yuklama) kabi.
Yozuv. Fikrni ma’lum harf va tinish belgilari vositasida qog’ozda ifodalashga asoslangan aloqa vositasi.