S h a n t a r a m

BESİNCİ 
bolum
I
Aşk , aşksızlığı reddeder. Karla yla o kadar mutluydum ki, Naveen’in gözle­
rindeki hüzün bana daha bir dokunuyordu. Başka bir zaman, keder benim de 
kalbimi kemirirken, onu bu denli anlayamazdım belki. Sevgisindeki cesareti 
kaybolmuştu ve bunun sebebi iyileşmesi miydi, yoksa pes etmesi mi, henüz 
emin değildim.
Amritsar Otel’e döndüğümüzde, Naveen’i Jaswant’ın arkasındaki koridora 
çektim.
“Neler oluyor?”
“Efendim?”
“Randall sevdiğin kadınla çıkıyor ve sen ona bir kardeş gibi sarılıyorsun. 
Neden?”
Genç hayvanların tehlike karşında tüylerini kabartması gibi diklenmeye 
kalkıştı. Öfkeli değildi. Daha çok tepkisel bir hareketti.
“Bilirsin, Lin. Bazı şeylerin özel kalması gerekir.”
“Hay özeline! Neler oluyor söyle.”
Onu düşündüğüm için sorduğumu anlayıp gevşedi. Duvara yaslandı.
“O dünya bana göre değil. Sorular sormadıkça ya da birinin tutuklanması­
na yardım etmedikçe kendimi orada rahat hissetmiyorum.”
“Hangi dünya?”
“Onun dünyası,” dedi suratını buruşturarak.
“Sevgilisi olman için o dünyaya ait olman gerekmiyor. Randall da bir ara­
bada yaşıyor.”
“Bununla mı avunayım?”
“Hayır, dostum. Ama Benicia’yla o randevuya giderek bazı şeyleri mahvet­
tiğini kabul et. Aşkın için savaş. Onu hak et.”
Kazanamayacağını bildiği altı rauntluk bir boks maçının üçüncü raunduy- 
daymış gibi başını eğdi. Birden yüreğim sızladı. Onu üzmek istememiştim.

---

Sadece Randall’dan daha meziyetli olduğunu hatırlatmaya çalışıyordum. Bunu 
Diva da biliyordu.
“Bak, evlat...”
“Lütfen,” dedi. “Seni dinledim ve anladım. Ama savaşmayacağım.” 
“Duygularını açıklamazsan Randall gidecek başkası gelecek. Ve bu senin 
suçun olacak.”
Gülümsedi ve gözlerini benimkilere dikerek sırtını dikleştirdi.
“Sen iyi bir dostsun, Lin. Ama bu işi boşuna kurcalıyorsun. Ben özgür bir 
erkeğim, Diva özgür bir kadın ve bu böyle kalacak.”
“Ben diyeceğimi dedim ama pes ettiğini görmek beni üzüyor.”
“Bütün barışlar bir tarafın pes etmesiyle sağlanır.”
Gözlerimi kısıp dikkatle yüzüne baktım.
“Bunu Karla için mi hazırladın?”
Güldü. “Evet. Ama doğru değil mi? Bir daha bu konuyu açmazsan sevi­
nirim, Lin. Randall’la bir derdim yok. O iyi bir adam. Diva kötü biriyle de 
olabilirdi.”
“Haklısın. Gel, Karla’ya bakalım.”
Karla, Didier’yle halıda bir cadı tahtası seansındaydı.
“Yok, devam edemeyeceğim,” dedi Didier odaya girdiğimizde. “Acayip yı­
kıcı bir enerjin var, Lin.”
“En iyi özelliklerinden biri,” dedi Karla. “Gel, otur, Shantaram. Bakalım, 
Amritsar’ın ruhlarını etkileyebilecek misin?”
“Bu şehirdeki ruhların yarıdan fazlasını tamyorumdur zaten,” dedim gü­
lerek. “Bu arada, sipariş ettiğin şarap Jasvvant’ın masasında duruyor, Didier. 
Gidip al istersen. Jasvvant her an hacılayabilir.”
Didier telaşla ayağa fırladı.
“Şarabım!” diye böğürerek gitti.
Naveen ona yardım etmek için arkasından koştu. Karlanın yanına gittim. 
Onu halıya doğru ittim ve yanına uzanıp öptüm.
“Nasıl fırsatçıyım gördün mü?” dedim dudaklarımız ayrıldığında.
“Bilmez miyim? Çünkü ben senden de fırsatçıyım.”
Beklenmedik ve zamansız öpücükler onu ve beni aşkla besleyen hediyeler 
gibiydi.
Açık kapı tıklatıldı. Jasvvant gelmişti. 
Yandık,
dedim içimden.
“Ne var, Jasvvant?” diye sordum.
“Birileri seni soruyor,” diye fısıldadı. “Merhaba, Bayan Karla.”
“Selam, Jasvvant. Kilo mu verdin sen? Formda görünüyorsun.”

---

“Ah, yememe içmeme...”
Sözünü kestim. “Kim soruyor?”
“Korkunç tipler. Bilhassa kadın tam bir kâbus.”
Madam Zhou. Karla’yla aynı anda ayağa fırladık. Ben silahlarıma uzandım, 
Karla rujuna.
“Ruj ne alaka?”
“O kadının karşısına rujsuz çıkacağımı sanıyorsan hiçbir şey anlamamışsın 
demektir.” Aynada saçlarını düzeltmeye koyuldu.
“Haklısın. Hiçbir şey anlamadım.”
“Onu bir kere öldürmek yetmez. En az iki kere lazım. Gel, hadi.”
Birlikte Jaswant’ın masasının oraya doğru yürüdük.
Asit, Karla, Asit. Karla,
diye tekrarlıyordum içimden.
Bıçağım elimdeydi. Karlanın tabancası vardı ve nasıl kullanacağını biliyor­
du. Paravanın arkasından Jaswant’ın masasına baktık. Önünde iki kişi duru­
yordu.
Başımı biraz daha uzattım. Adamı göremiyordum ama kadın otuzlu yaş­
larında, kısa boylu ve tıknazdı. Mavi bir hijab giymişti ve öldürücü bakışları 
vardı.
“Sorun yok,” dedim Karla’ya. “Eski bir arkadaşım.”
“Hop. Bu ne samimiyet?” diye tersledi Mavi Hijab beni.
“Kimliğiniz, hanımefendi,” dedi Jasvvant. “Buyurun, lütfen.”
Mavi Hijab, Sri Lanka’daki otelden Ankit’le birlikteydi. Ankit iki parmağı­
nı kaşına götürerek selamladı beni.
Gülümsedim. Mavi Hijab kollarını göğsünde kavuşturdu ve Jaswant’a 
tehditkâr bir bakış fırlatıp yanıma geldi. Ankit onu izledi.
“
Selamünaleyküm,
asker,” dedim.
“ 
Ve aleykümselam
,” dedi göğsünde kavuşturduğu ellerini indirerek. Bir elin­
de hap kadar bir otomatik tabanca vardı. “Yarım kalan bir işimizi bitirmeye 
geldim.”
“Selamünaleyküm
,” dedi Karla. “Elinde silahla konuştuğun bu adam benim 
sevgilim.”
“Ve aleykümselam“
dedi Mavi Hijab, Karla’nın vezirlerine korkusuzca baka­
rak. “Tabanca bir hediye ve hâlâ dolu.”
“Ne tesadüf,” dedi Karla gülümseyerek. “Benimki de öyle.” Mavi Hijab 
sırıttı.
“Mavi Hijab,” diye tanıttım. “Bu, Karla. Karla, bu da Mavi Hijab.”
İki kadın tek kelime etmeden birbirlerini tartıyordu.

---

i
“Bu arkadaşın adı da, Ankit,” diye ekledim.
“Sizinle tanışmak büyük ayrıcalık, Bayan Karla,” dedi Ankit.
“Merhaba Ankit,” dedi Karla gözlerini diğer kadından ayırmadan.
“Ankit’in bir içkisi var, Randall’ın Absinthe’i solda sıfir kalır. Bir boyuttan 
diğerine açılan sıvı bir kapı gibi. Mutlaka denemelisin.”
“Ne zaman isterseniz zevkle hazırlarım, efendim.”
“Kızlar, biliyor musunuz, bir sürü ortak noktanız var,” dedim gerginliği 
dağıtmak için. Ama ikisi de bakışlarıyla lafı ağzıma tıkadı.
“Erkeklerle değişeceklerini ve olgunlaşacaklarını düşünerek evleniriz,” dedi 
Mavi Hijab. “Onlar da değişip olgunlaşmayacağımızı sandıkları için bizimle 
evlenir.”
“Madde 22
dedi Karla ve Mavi Hijab’ın koluna girip onu Bedevi çadırına 
doğru çekiştirdi. “Gel hayatım. Perişan görünüyorsun. Uzaktan mı geldiniz?”
“Yok. Pek değil. Dün sadece yirmi bir saat yol yaptık. Ondan önceki gün 
de öyle.” Karla odanın kapısını kapadığında Mavi Hijab’ın sesi duyulmaz oldu.
Jassvant, Ankit ve ben kapalı kapıya bakakaldık.
“Korkunç bir kadın,” dedi Jasvvant alnında biriken terleri silerek. “Alınma, 
dostum ama ben Bayan Karla’yı korkunç sanırdım. Ama bu kadını gördüğüm­
de az kalsın arkama bile bakmadan tünele kaçacaktım.”
“Mavi Hijab iyidir. Hatta iyiden de fazlası. Süper bir kadındır.”
“Biraz ileride içki satan bir dükkân tespit ettim, efendim,” dedi Ankit. 
“Hanımları beklerken size özel kokteylimden hazırlayayım mı?”
“Oraya kadar gitmeye ne gerek var?” dedi Jasvvant zula dolabının kapağını 
yana kaydırarak.
Bir düğmeye bastı ve dolabın içi aydınlandı. Eli üçüncü düğmeyi ararken 
atıldım.
“Jasvvant, dur!”
Ama geç kalmıştım. Masadaki hoparlörlerden hareketli bir Bhangra müziği 
yayıldı.
Ankit, Jasvvant’ın gizli deposundaki mallan inceliyordu. Kır saçlarını Cary 
Grant gibi kestirmiş ve ince bir bıyık bırakmıştı. Üzerinde otelin üniforması 
yerine dizlerine kadar inen, dik yakalı, lacivert bir tunikle onunla uyumlu bol 
bir pantolon vardı.
Jasvvant’ın zulasını bir meslek erbabının ciddiyetiyle süzüyordu. Sonra ince, 
şen yüzünde muzip bir ifade belirdi.
“Buradakiler işimi görür.”
‘Orijinal adı,