С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

яқинда турган ўртоқлари ҳам сувда одам борлигини сезмади-
лар. Етим эллик-олтмиш метрдан сўнг балиқ сингари сув юзига
бир чиқиб нафас олар, яна ғойиб бўларди...
Етим Мурод кемага етиб борди. Чегарачилардан қўрқиб
қочган кемачи эшкак эшишга кўп куч сарфлагани учун энди жуда
чарчаб қолган, қўллари шу даражада бўшашиб кетган эдики,
кемани бошқара олмай қолди, натижада кема сувнинг оқишига
қараб кетаверди.
Етим Мурод кемани арқон бойланадиган учига етиб боргач,
бир қўли билан унинг бир четидан ушлади, иккинчи қўлини
чўзиб халқасимон қилиб тўплаб қўйилган арқонни ечиб олиб
сувга туширди-да, сувга шўнғиб арқоннинг бир учини белига
боғлади.
У сув остидан сузиб кемани қирғоқ томон тортиб бо-
рар, кемачилар сезиб қолмасин учун уни ўн метр тортса,
нигирма метр сув оқишига қараб ўз ихтиёрига қўйиб борар
эди.
Лекин кемачн кеманинг Советлар мамлакати томон яқинлашиб
бораётганини сезиб қолди. Буни у Аму сувининг бебош оқишидан
деб билиб, зўр бериб эшкак эшиб «сув оқимининг бебошли-
гига» қарши курашишга интилар, ҳеч бўлмаса, кемани фақат сув
оқими томон йўналтиришга интиларди. Аммо унинг бу ҳаракатла-
ри беҳуда кетар, кема тобора мамлакатимиз соҳилига яқин-
лашарди.
Кема соҳилга яқинлашиб қолганда кемачи уни биров судраб
олиб кетаётганини сезиб қолди ва бирданига:
— Арқонни кесинглар! — деди кемадагиларга ва ўзи жон тал-
васасида эшкак эша бошлади.
— Нима билан кесамиз? — деб сўради улардан бири.
— Кемада пичоқ бор, топиб ўша билан кесинглар,— деб
жавоб берди кемачи.
Улар ахтариб-ахтариб пичоқни топдилар, лекин йўғон каноп
арқонни занглаган, ўтмас бўлиб қолган пичоқ билан кесиб
бўлмади.