С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

тписига Ленпнд(‘к дупёнинг эпг донишмапд кишпсп ра.ҳбарлик
170
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

қилаётир. У бутун улцнпт моҳнаткашларнииг бахт-саодати учун
сарф қплган кншидпр.
Нотиқ бир оз сукут қнлиб. ҳалқни кўздан кечирибди: одамлар
узумии дона-дона қилиб егандек. унинг ҳар бир сўзинпнг
магзини чақишибди. У ўз нутқининг таъсиридан завқланиб,
давом этнбди:
— Бойлар. «Энди мамлакатнмиз кофиристон бўлди», деб сиз-
ларни қўрқнтармиш. Аммо большевиклар ва Совет ҳукуматнда
«мусулмон» ва «кофир» деган сўз йўқ. Большевиклар одамларни
икки гуруҳга: бойлар ва бечоралар, яъни текннхўрлар ва меҳнат-
кашларга ажаратадилар. Совет ҳукуматн большевнклар нартияси
раҳбарлпгнда бутун дунё меҳнаткашларнни ўзининг азиз дўсти ва
фарзанди деб билади. Шунинг учун ҳам Совет ҳукуматини барно
этган улуг рус халқи Бухоро меҳнаткашларига ўз ёрдам қўлини
чўзди ва уларни амирнинг зулм истибдодидан халос. этди, бундан
кёйин ҳам бизга ҳамиша кўмаклашади.
Ҳаммадан олдин Шоқулнинг бир товуқ учун икки тиши урнб
синдирилган етими сўз олиб, нотиқ йпгптнинг айтганларинп тас-
диқлабдн ва Шоқулнинг дастидан кўрган азобларинн ҳикоя қилиб
берибди. У сўзининг охирида:
— Мен ўн беш йн.тдаи бх'ри Шоқулбойвачча эшигида хизмат
қилдим, аммо тўйиб нон емадим, янги кийнм киймадим. 13у текин
меҳнатим эвазига битта тош мукофот олдимки, бу билан. икки
тишимни урнб синдирди. Агар олдин одамлар мени «Эргаш» деб
атасалар, ана шу «мукофот»дан сўнг «Эргаш бедандон» деб атай-
дпган бўлиб қолдилар.
Эргаш бедандон жим бўлгач, бояги киши:
— Снравка,— деб ган бошлади,— аиар Шоқул сенннг хизмат-