С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ҒЗир соатдан кейин чақир тошлар, буталар ва тиканлар бутун
қўлу тиззаларини тирнаб қин-қизил қонга бўяди. Аммо у йўлидан
қайтмай, тирсакларини ерга тираб, яна эмаклай бошлади...
168
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

* * *
Етим шу.зайлда эмаклашнинг тўртинчи кунида онасини учрат-
ди. У кенг саҳронинг қоқ ўртасига қурилган улкан бир равот-
нинг олдида қўй боқиб юрар эди.
У онасини кўриши биланоқ:
— Онажон!— деб ўрнидан сакраб турди-ю, қушдай учдн. Ле-
кин беш-олти қадам югургач, беҳуш бўлиб йиқилди, фавқулодда
шодли-кданми, оёқ ҳамда қоринларининг кучли оғригиданми,
йиқилди.
Сора жондан азиз ўғлининг овозини таниди ва говронини
бир томонга улоқтириб, жўжаси томон қанот ёзиб югурган товуқ
сингари икки қўлини ёзиб, қулоч очиб югурди.
— Жонгинам, азизгинам, ширингинам! — дерди у.
Етим мушфиқ онасининг қучоғида, унинг ҳаётбахш бўсаларн
остида ҳушига келди-да, қақраган лабларини мунис онасининг
лабларига босди. Кейин худди хумори бўлиб, май тўла қадаҳни
бир кўтариб ҳушидан кетган майхўрдек, яна ўзини йўқотди...
Сора Етимни ўз огушида илиқ бўсалар билан яна ҳушга
келтиргач, уни суяб равотга киргизди. Бу ерда бой ҳам, унинг
ўгли ҳам, хотини ҳам йўқ эди.
IX
— Бу равот кимники?— деб гап бошлади Етим.
— Маҳаллий бойлардан бириники экан, у кузда қишлоқдаги
ҳовлисига кўчибди, бой ундан сўраб, шу ерга жойлашди.
— Бойнинг ўзи қаерда?
— Қолган молларини олиб ўтиш учун дарё лабига кетди.
— Кундошларингиз қаерда?
— Ҳалок бўлдилар,— деди Сора ва қандай ҳалок бўлганини
бирма-бир ҳикоя қилиб берди.
Соранинг агйтишича, Эшонқулбой моллари ва хотинларини