С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Мурод дармонсизланиб ўтирнб, бир нонни тишлаган ҳолда бўрон
ҳикояспнп ва бўришшг бир қўйни еяётганшш айтиб бердп.
Шоқул бўрининг қаердалигинн сўради. Мурод бўри қўйии
бўгнзлаган жопни кўрсатди. Шоқул милтигини олнб, бўри томон
эмаклади ва ўзи йиртқич кўрмайдиган бир насқамлнкка ётиб уни
нишонга олди. Порохнинг тутуни Шоқулнинг кўз оддидан тарал-
ганда бўрннинг ўзи ёрган қўй олдида жон бераётгани кўринди.
Нўринпнг даҳшатидан ҳали тинчнмаган қўйлар милтиқнннг то-
вушидан бешбаттар ҳуркиб, ҳар томонга қоча бердилар. Мурод
эса уларни тинчитиб, қа.мишзордан чиқаришга ҳаракат қилар эди.
А.ммо шу найт Шоқул унга қараб:
— Ортиқча ташвишланиб. бекорга овора бўлма, ҳозир уларнп
тинчитиш мумкин эмас. Уларни ўз ҳолига қўйиб. бери кел, дарё
лабига борамиз. Сен нонингни сувга ботириб ейсан, мен эса биронта
қирговул отиб, бугунги хизматинг учун сенга бераман, уйингга
элтиб бола-чақанг билан кабоб қилиб ейсан, унгача қўйлар ҳам
тннчиб қолади,— деди.
Шоқулнинг бу маслаҳатп Муродга маъкул тушди. Шоқул отини
тушовлаб, қамишзор ёнидаги майсазорга қўйиб юборди-да, иккови
дарё лабига кетди.
* * *
Ёмгпр тинган, лекин ҳаво ҳамон булут эди. Нугунги ёмгир.
бўрон ва қуюндаи кейин даштда бирон тирик жон кўринмасди.
Вунннг устига, йўлда кетаётиб Шоқул бирон нарсани ёки бирон ки-
шиии ахтаргандек тўрт то.монга олазарак бўлиб қарарди. Шоқул-
нннг бу бозовталигидан таажжубланган Мурод:
Нега ҳар томонга аланглайсан, ё бирон кишп, ёки бирон
нарсадан хавотирланмнсанми?— деб сўради.
—
Йўг-е, мен ҳеч нарсадан хавотирда эмасман, умримда
кўнглим наришон бўлмаган, ҳеч ким ва ҳеч нарсадан қўрқмаган-
ман ва қўрқмайман ҳам. Вирои ўлжа учрармнкан, деб тўрт томонга