С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ларинг эвазига бир тош «мукофот» бериб, тншларингни синдирган
бўлса, Эшонқулбойнинг буйруги билан у Муродга бир ўқ
мукофот бериб. ёруг дунёдан йўқотди. унинг хотинини ўзпга чўри,
ўглини етим қилиб олди.
Халқ йигитнинг бу снравкасидан галаёпга келди, уларнннг ҳар
бири ҳозиргача Муроднинг Эшонқулбой фармойшпи билан ўлдн-
рилганлиги ҳақида гумонсираб юрган бўлсалар ҳам, лекин бу хил-
даги аниқ хабарни эшитмагандилар.
Ву хабар Сорага ҳам бориб етди. У ҳам меҳрибон ёстиқдоши-
нинг кушандаси қонхўр Шоқул ва йнртқич бой эканлигини аниқ
билди.
Пнгиндан сўнг халқ шу қадар газаблангандикн, агар ҳозир
уларнинг қўлида қурол бўлганда қочишга танёрланган бойларни
қириб ташлаб, мол-мулкларинн талон-торож қиларди. Афсускн,
уларда белкурак ва кетмондан бошқа қурол йўқ эди, ҳар қайси
бойда эса икки-учтадан бепютар бор эди. Шунга қарамаи, меҳ-
наткаш халқдан ҳеч ким бойларга эргашиб қочиб кетмади.
Сора қочпб ўтнлган кун воқеаснни ҳикоя қиларкан дедн:
— Шундай қилиб, Эшонқулбойнинг ети.м ва чўнонларп ҳам
бошқа одамлар сингари Слжег ҳукуматига кўнгил қўйиб, бопнппг
171
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

орқасидан кетмадилар ва мен ҳам кетмоқчи эмас эдим. Аммо бу
қонхўр бон мени ўзидаи бир қадам ҳам нари силжитмади, елкасига
мнлтиқ осган, белига қилич боғлаган ва қўлига тўппонча ушлаган
ҳолда олдига солиб ҳайдаб келиб гупсарга ўтқазди. У дарёда бошқа
хотинларининг гунсарини ўз ҳолига қўйиб юборса ҳам, қочиб
кетмасин деб, мен минган гунсарнинг арқонини ўз қўлпга ушлаб
олди.
— Бойларга қаршн чиққан одам ким экан, мен уни танимай-
манми? — деб сўради Етим.
— Сен танимайсан, у қишлоққа жуда кам келарди, сен уни