Айтматов Ш. боранлы бандирги

— Тоқтан тур балам.,—дедн 
ол тез сөплеп,—бурын
балаларды моллалар оқытыўшы еди, Ал, сениц әкецди
биз билемиз. Ол да биз сыяқлы жалац-аяқлардыц бири
еди. Айтшы жаным, сен сонда қашан молла болып жетис-
тиц?
15
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Мен молла емеспен, ақсақал. Мен комсомолман,—
деп жуўап қайтарды' Дүйшен.—Ал балаларды ендигиден
былай моллалар оқытпай, муғаллнмлер оқытады. Мен
саўатымды армияда аштым және ҳәзнрге шекем аз-кем
оқыдым. Әне, мен сондай молламан.
•—Мине, бул нағыз ис...
— Бәрекеллә, —деп қошлаған даўыслар еситиледи.
— Солай етип, комсомол мени сизлердин балалары-•
цызды оқытыўга жпбердн. 
Буныц ушын бизге мехтеп
болғандай жай керек. Сизлердпц көмегициз бенен анаў
дөц басындағы ат қораны онлап алмақшымыз. Қәне, бу-
ған қалай қарайсыз, жерлеслер? 
в
Адамлар «мына келгнцди сөздиц кейнин қайда бур-
мақшы» дегенден, ойланып қалды. Өзиниц гүдибузарлы-
ғы менен Сатымқул-жәнжелкеш деп лақап алған адам
тынышлықты бузды. Ол бағанадан бери ердиц үстинде
жамбаслап, сөзге қулақ салып отыр еди. Анда-санда ти-
синиц арасынап «шырт» еттирип түкирип те қояды.
— Сен бала тоқтай тур,—деди ол мергендей бир кө-
зин қысып.—Мектептиц бизге не кереги бар? Алды менен
соны айт?!
— Не кереги қалай—деп Дүйшен албырап қалды.
— Дурыс айтады, не кереги бар?—деп тағы биреўлер
Сатымқулдыц сораўын мақуллады.
Енди адамлардыц бәри қыймылдап, шаўқымласа бас-
лады.
— Биз өмир бойы мнпнет пенен күн көрип киятырмыз.
Бпзлерди кетпеннмиз асырап жүр. Демек, балаларымыз-