Айтматов Ш. боранлы бандирги

да усылай жасаўга тпйисли. Оларға оқыўдыц не кереги
бар? Саўат деген баслықларға керек, ал биз мийнеткеш-
лермиз. Бәрекет тап, басымызды айландырма!
Даўыслар кем-кемнен пәсецледи.
— Рас-ақ сизлер балаларыцыздыц оқығанына қарсы-
16
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

мысыз?—деп сорады тацлаған Дүйшен ҳәр кимнин бети-
не дыҳҳат пенен қарап.
— Қарсы болса не, 
күшлеп мәжбүрлемекшнмисен?
Оҳо! Ол ўақытлар келмеске кеткен. Биз енди азат адам-
лармыз. Қалай кәлесек, солай жасаймыз.
Дүйшенниц жүзи сурланып кетти. 
Ол ҳалтырағаи
қоллары 
менен шинелиниц 
илгеклерин 
жаздырып,
қойын қалтасынан төрт бүкленген бир бет кағаз шығар-
ды. Оны асығыслыҳ пенен жазып, жоқары көтерди:
— Сизлер мына ҳағазға-балаларды оҳытыў керек деп
жазылып, совет ҳүкиметиниц 
мөри басылған кағазға
ҳарсысыз ғой—ә? Қим, ҳәне, сизлерге жер, суў, азатлык
берген? Айтын ҳәне, ким совет ҳүкиметиниц зацына кар-
сы, ким? Сөйлецизлер!
Ол соцғы «сөйлецизлер» деген сөзин ҳатты баҳырып,
ызалы түрде айтты. Оныц сести туў анаў таў бетте жан-
ғырып еситилдн. Ҳешким жуўап ҳайтармады. 
Бәри де
үндемей, басын төмен салып тур.
— Биз жарлымыз,—деди енди Дүйшен әсте-аҳырын
сөйлеп,—байлар бәрҳә бизди аяҳҳа басып, кемситип
келди. Енди мине совет ҳүкимети бизиц жаҳты көриўи-
мизди, оҳыў, жазыўға үйрениўимизди ҳәлеп отыр. Буныц
ушын балаларды оҳытыў керек....
Дүйшен сөз күткендей, үндемей турды. Сонда бағана-
I ы оннан «кашан сен молла болдыц» деп сораған жыртыҳ
постынлы киси маўасашыл түрде;