Hayrat ul-Abror (II- qism)
Alisher Navoiy
24
http://ziyonet.uz/
U oʻz husni bilan ibodat qiluvchini ham yoʻldan ozdirsa, husniga shirin soʻzligi zeb berib
tursa, shu husnu malohat bilan gapirib, oʻtkir soʻzligini qoida bilan bayon etsa -bunday
goʻzal butun odamzod jinsiga oʻt yoqadi, butun odamzodni emas, butun olamni
yondiradi. Har lahzada odamlarni oʻldirib, kuydiradi, inson zoti borki, hammasini
oʻrtaydi.
Bazmda har qanday sozanda dilkash kuylami ijro etib, kuyda qancha yaxshi takrorlar,
mashqda qancha yaxshi naqarotlar boʻlmasin, tushungan odamlar undan toʻla
qanoatlanadilar. Kuy ijrosi choʻzilib ketsa, ularga malol ham keladi. Bu kuy orasida
joyini topib, Navoiy soʻzi bilan bir gʻazal ashula qilib aytilsa, soʻzlar olov purkab,
tinglovchilar qalbini mung bilan ezsa, u vaqtda sen bazmdagi toʻpolonni koʻr!
Mayxonadagi gʻavgʻolarni tomosha qil! Yoqa yirtish qanday boʻlishini koʻr, figʻon tortib,
oʻzini oʻldirganlarga boq!
Durning bir donasi bilan bogʻliq gapga ishonma, soʻzni jahon dengizidagi haqiqiy
durdona deb bil.
Qalam soʻzni sharxlab yozgan shuncha gaplar nasrga oiddir. Nazmdagi soʻzning xossasi
bundan ham boshqacha. Oddiy soʻzlashuvda yolgʻondan e’tiborsiz narsa yoʻq. Lekin
nazmdagi yolgʻon (mubolagʻa)ni donolar ham ma’qul koʻradi. Oʻz joyida tizilib turgan
tishlar durday yaxshi koʻrinadi. Ular sochilib ketguday boʻlsa, qanday qimmatga ega
boʻlishi mumkin?!
Gul va daraxtlar bogʻda soiim koʻrinadi. Togʻda esa ular hammasi oʻtin hisobidadir.
Nasrda sochilib yotganligi kishini noxush qilsa, she’rda mavjud tartib-qoida koʻngulni
xursand etadi. Bandalarini kechiruvchi Xudo ularni xilma-xil qilib yaratar ekan, ularning
har qaysisini boshiga bir-biridan farq qiladigan toj bilan paydo qilgan. Shoh gulshanda
bazm qurib, shodlik yoʻlini tutadi. Har kishi oʻz darajasini bilib oʻtirsa, yigʻinda tartib-
intizom boʻladi. Bordi-yu ichkilik aqlini yeb, shoh oʻz yoniga eshik ogʻasini tortsa yoki
qul oʻz begi bilan adi-badi aytishadigan boʻlsa, unday bazmda tagʻin qanday xalovat
boʻlishi mumkin?!
Shohmot taxtasiga donalarni toʻkkan odam bir necha yogʻoch parchalarini uyadi. Birov
ikki tomonga u donalarni ikki qatordan qilib tersa, u chiroyli koʻrinadi. Shohmotning ikki
tomonidagi ikki qator xuddi ikki misra she’rga, toʻrt qator esa she’rning ikki matlaiga
oʻxshab ketadi. Bundagi har dona ajoyib muammo boʻlib, ularning zimnida otlar ham
paydo boʻladi. Odam qancha toʻgʻri fikr qilmasin, bunda ozgina parishonlikka yoʻl
qoʻysa, otning yurishi tufayli mot boʻlib qolishi mumkin.
She’r daftari ham bir-biriga bogiangani uchun uning varaqlari gulzordagi gulday toza.
Daftarning ipi soʻkilsa, uning varaqlarini shamol har tomonga uchirib yuboradi.
Gulshanda gullarning saf tortib ochilib turishi, bu - nazm; ularning yerda sochilib-
Do'stlaringiz bilan baham: |