www.ziyouz.com kutubxonasi
237
shunday shuhrat qozondiki, ota tez kunda mamlakatning eng mo’tabar mo‘ysafidiga
aylandi. Uni bir ko‘rishga ishtiyoqmand odamlar ko‘payib ketdi.
Chaqaloq uch oylik bo‘lguncha Akbar uni Salim otaning uychasi yonidagi bahavo joyda
saqladi. Man Sinx boshliq ko‘riqchilar begona odamni bu tomonlarga o‘tkazmay turdi.
Lekin Jodha Bay bolasi bilan Agraga qaytib ketgandan so‘ng soqchilar ham ketdi-yu,
Salim otaning uyiga ziyoratga keluvchilarning keti uzilmay qoldi.
Rivoyat va afsonalar qon-qoniga singib ketgan odamlar Salim otaning Xo‘jai Xizrligiga
ishonib, uning etagini ko‘zlariga surishar, farzandsizlar undan farzand tilar, kasalmandlar
— shifo, baxtsizlar baxt so‘rar edi.
— Shifoni ham, baxtni ham sizlarga tangrim bersin! — derdi Salim ota. — Men ham
sizlarga o‘xshagan osiy bandamen, Xizr emasmen!
Lekin bu gaplarni kamtarlik hisoblab, ba’zilar uning oyog‘i tagiga o‘zini tashlashar, ba’zi
badavlat odamlar hamyon to‘la pul yoki qimmatbaho gilamlarni nazr-niyoz qilishar,
Salim ota:
— Olmaymen! — deganiga qaramay, eshigining og‘ziga qimmatbaho narsalarni tashlab
ketishar edi.
Osuda va kambag‘alona hayotga o‘rgangan Salim ota buning hammasidan qattiq
hayajonga tushardi. Selday yopirilib kelayotgan ziyoratchilardan o‘zini qanday himoya
qilishini bilmay yuragi gursillab urar, majruh tanasi shuhratning og‘ir yukiga bardosh
berolmay zirqirab og‘rir, kechalari uyqusi o‘chib ketar, kunduzlari ishtahasi o‘lib, durust
ovqat ham yemasdi.
Hut kirganda Akbar uni ko‘rgani keldi-yu, Salima begimning ham bo‘yida bo‘lganini, agar
ota rozilik bersalar, uning kulbasiga ko‘chib kelmoqchi ekanini aytdi.
— Qaytaga, sizning qo‘riqchilaringiz bor paytda tinchroq edim, — dedi Salim ota. — Har
xil boy-u savdogarlar nazr-niyoz ko‘tarib uyimga bostirib kelolmas edi. Nasibam shu
ekan, endi men sizning himoyangizga muhtojmen, begimni olib kelavering.
Bu gal Akbar Salim otaning kulbasi yoniga uchta chodir tikdirdi. Ulardan birida Salima
begim doya kampiri bilan, birida Akbar, birida Hamida begim kanizi bilan yashay
boshladi.
Ota Salima begim bilan she’rxonlik qilishni yaxshi ko‘rardi. Ular goh Jaloliddin Rumiy
masnaviylaridan, goh Hofiz va Navoiy g‘azallaridan navbatma-navbat yod aytishib, vaqt
qanday o‘tganini sezmay qolishar edi.
Issiq oylar, chang ko‘tarib esuvchi shamollar o‘tib, yomg‘ir fasli boshlangan javzo oyida
Salima begim ham o‘g‘il tug‘di. Shu kunni sakkiz yildan beri zoriqib kutgan juvon
sog‘lom va miqti chaqalog‘ini birinchi marta bag‘riga olib emizar ekan:
— Shukur, endi murodimga yetdim, — deb shivirladi. — Otini Murod qo‘ysinlar!
Akbar bu gal ham ota-bobolar udumiga rioya qilib, chaqaloq qirq kunlik bo‘lguncha
ikkinchi o‘g‘ilning otini Murod qo‘yishga rozi ekanini ayttirib yubordi. Xushxabar olib
borgan Qilichxon Andijoniy suyunchisiga bosh-oyoq sarupo oldi. Akbar undan Salima
begimga gavhar uzuk sovg‘a berib yubordi.
* * *
Akbar uchun Sekrining jozibasi tobora ortib borardi. Sekri tog‘ining sarin shabadasi,
moviy ko‘lining salqini, Bog‘i Fathdan qaynab chiqib turgan buloqning zilol suvi va bir
emas ikki o‘g‘li tug‘ilgan joylar uni o‘ziga ohanraboday tortardi. Endi Agrada ko‘p turgisi
kelmas, iloj bo‘ldi deguncha, Sekriga yo‘l olardi. Choparlar, mulozimlar, bek-u a’yonlar
Agra bilan Sekri orasida mokiday qatnashardi. Axiri bir kun Akbar eng nufuzli amirlarni
Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov
Do'stlaringiz bilan baham: |