Nasoi m ul -M uhabbat ( I- qi sm)
Alisher Navoiy
103
library.ziyonet.uz/
322.
A
BULFAZL
J
A
’
FAR
J
A
’
DIY R
.
T
.
Shayx
Abu Abdulloh Xafif debdurki, Ja’far Ja’diygʻa yetkurdilarki, Abu Amr Istaxrin
debdurki, gʻusl qilur erdim, izorim ochildi, koʻrdumki,
ikki ilig kenimdin paydo
boʻlub, izorimni belimga mahkam bogʻladi, Ja’far Ja’diy qoʻpti va Istaxrgʻa bordi va
Abu Amr qoshigʻa kirdi va aning ayogʻin tutti. Va Abu Amrning ashobi sekridilar. Ul
moni’ boʻldi va hech nima demangki, aning gʻazabi lillohdur va oʻn ikki yigʻoch
yayogʻ kelibdur. Va Abu Amr i’tizor maqomigʻa kelib dediki,
andoq demaydurmen,
balki mundoq depmen. Andin soʻng ashobigʻa dedikim, anga xidmatkorliklar qildilar
va uzrlar qildi.
323.
A
BULQOSIM
Q
ASRIY R
.
T
.
Junaydning ashobi kiboridin erdi. Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, bir kun
menga dedikim, meni bir sahrogʻa chiqar! Men ani bir sayrgʻa chiqardim. Bir yerga
yettukkim, jam’i shatranj oʻynaydur erdilar. Alarning bisoti qirogʻida oʻlturdi va
oʻynay kirishti. Men munfa’il boʻldum va choram yoʻq erdi.
Qaytib kelurda yana bir
jam’gʻa yettukki, nard oʻynar erdilar. Mutagʻayyir boʻldi va borib alarning bisotin
buzdi. Va alar bichogʻlar tortib, anga yuzlandilar. Ul dedikim, bichoqlaringizni
beringkim barchasin yeyin. Men bu ikki holdin mutaassib boʻldum va
savol qildimki,
ul ne erdi va bu ne? Dedikim, ul vaqtki laduniy koʻzi bila boqsoq andoqdur va chun
gʻayri laduniy koʻzi bila boqsoq mundoq. Bu soʻz ilgarirak oʻtti. Ammo anda Shayx
ul-islom Abubakr Qasriy deb erdi va Shayx Abu Abdulloh maqomotida Abulqosim
Qasriydur. Boʻla-olurki, Qasriygʻa ikki kuniyat boʻlgʻay, yo biri sahv voqe’ boʻlmish
boʻlgʻay, vallohu a’lam.
324.
A
BDULAZIZ
B
AHRONIY Q
.
S
.
Shayx Abu Abdulloh Xafif q. s. debdurkim, Abdulaziz Bahroniy qatigʻ
sovuq qishda
Sherozgʻa keldi va eski toʻni bor erdi. Har futuhki, yetsa erdi, fuqarogʻa sarf qilur
erdi. Uch kun Sherozda erdi, aning bila bu bobda soʻzlashdilar. Dedikim, mening
nafsim sizing toʻnlaringizdin qochar.
Pas manga dedikim, yo Abu Abdulloh, meni bu
shahrdin chiqarki, niyatim yoʻqdurki, bu shahrda yangi toʻn kiygaymen. Dedim:
qayon borursen? Dedi: bahr nohiyatigʻa. Anga mushoya’a qildim ul darvoza sariki, ul
borur yoʻlda erdi. Nogoh koʻrdukki, Abulxayr Molikiy kelur. Bizni chorlardi. Va oʻzi
bila yeguluki bor erdi. Dedi: kelingkim, taom yeyali! Aning
bila taom yeduk va biror
nima qoldi. Bahroniy qoʻpti va sajjodasin egniga soldi. Abulxayr dedi: kosh bu
taomdin birar nima oʻzung bila eltsang! Ul dedikim, mening matbaxim ilgari
boribdur. Abulxayr dedikim, pas bu qolgʻon taomlarni netali? Bahroniy dedikim, itlar
olligʻa solgʻil va bordi.