Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

83
У менинг ҳолатимга эътибор бермади.
― У сенинг жонингни олиш Эдвардни ўлдиришдан кўра яхшироқ деган
қарорга келибди. Бу билан ҳақиқат ўрнатмоқчи. Яъни, бошга-бош! У
мендан сенга тузоқ қўйишни илтимос қилганди. Мен бу иш шу қадар
осон кечишини кутмагандим. Назаримда Виктория адашяпти, бу қасосдан
ўзи ўйлаганчалик лаззатлана олмайди. Чунки энди Эдварднинг ёнида
қадринг йўқ. Аксинча бўлса, сени ҳимоясиз ташлаб кетармиди? Бунинг
нимаси қасос?!
Юрагимга ханжар урилгандек бўлди, ўз-ўзидан кўзимдан ёш қуйила
бошлади.
― Виктория хафа бўладиган бўлди-да, лекин менга барибир.
― Нега уни кутмаяпсан? - шивирладим қалтираб.
У сохта жилмайди.
― Нима десам экан, шунчаки кайфиятим йўғида йўлимдан чиқдинг. Мен
фақат Викториянинг илтимоси билан келганим йўқ, ов қилиш ниятим ҳам
бор!
Сендан таралаётган ифор эса... — У худди мени қувонтирадиган гапни
топиб айтгандек мамнун тикилди.
“Унга пўписа қил!” буюрди миямдаги товуш.
― Эдвард барибир бу сенинг ишинг эканини билади! — шошилиб
шивирладим. — Кейин унинг қўлидан омон чиқмайсан.
― Нега энди? — жилмайди Лоран. — Навбатдаги ёғингарчилик менинг
изларимни ювиб юборади. Сени эса қанча қидирмасин топа олмайди.
Мендан шубҳаланишга асос қолмайди, албатта, агар у ҳақиқатни
билишни истаса! Сенда ҳеч бир хусуматим йўқ, Белла ишон, шунчаки
чанқадим...
“Илтимос қил. Ҳаётингни сақлаб қолишини ўтиниб сўра”, ялинди товуш.
― Илтимос, — нафасим бўғзимга тиқилиб шивирладим.
Лоран бош чайқади, сал кўнгли юмшагандек бўлди:
― Белла, бу вазиятга бошқа томондан қарасанг, менга учраганинг учун
хурсанд бўласан.
― Наҳотки?
Лоран мен томон юришдан тўхтамай:
― Ҳа, — деди. — Мен Викторияга ўхшаб сени қийнамайман. Фақат уни
ишонтириш учун бирор баҳона топиб қўйишим керак. Виктория сенга
нима тайёрлаб қўйганини билганингда эди! — деди у юзини нафратдан
буриштириб. 
—
Сен мендан миннатдор бўлишинг керак.
Даҳшатдан қотиб унга қараб қолдим.
У эса секин-аста яқинлашиб сочларимни ҳидлади. Бутун танам таранг
тортилиб сакрашга тайёрландим. Эдварднинг ириллагани миямда акс-
садо бера
бошлади. Уни ўйламаслик учун ўрнатган тўсиқларим барбод
бўлди, тинимсиз исмини такрорлардим: “Эдвард, Эдвард, Эдвард!” Агар
жон бериш ёзилган экан,