Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

115
― Ҳа.
― Қўрқма, уни қўлга оламиз.
― Уни қўлга олишинг мени кўпроқ хавотирга соляпти.
У кулиб юборди.
― Сен бизга ишонишинг керак, хафа қиляпсан.
Мен индамадим, чунки вампирлар жангини ўз кўзларим билан кўргандим.
― Ҳозир қаёққа кетяпсан?
У жавоб бермади.
― Бу сирми?
― Йўқ, сирмас, — ён берди у. — Фақат элдан бурун сени қўрқитмоқчи
эмасман.
― Турли жумбоқларга ўрганиб қолганман, биласан-ку!
― Сенга ҳеч ким зиён етказа олмайди. Биласанми, биз бўрига айланганда
бир-биримизнинг фикримизни эшитамиз...
Ҳайратдан оғзим очилиб қолди.
― Товушларни эмас, айнан фикримизни, ҳатто узоқ масофада бўлсак-да...
Бу ов қилишда ёрдам беради, лекин бир томондан қийин. Шу сабаб
ўртамизда сир йўқ. Қизиқ, тўғрими?
― Ўтган кеча дўстларингга мен билан учрашганингни айтишни
истамасанг-да, мажбур эканлигингни айтганингда шуни назарда
тутганмидинг?
― Жуда зеҳнлисан-да... Бундан ташқари, сен бизнинг сиримизни қабул
қилдинг. Асабийлашсанг, ваҳима кўтарсанг керак деб ўйлагандим.
― Шунчаки... ҳалиги... бу ишни қила оладиган фақат сен эмас. Шу сабаб
бу мен учун жумбоқ бўла олмайди.
― Ростданми?... Шошма, сен ҳозир қонсўраринг ҳақида гапиряпсанми?
― Уни бундай деб аташинг менга ёқмайди.
― Нима фарқи бор? ― кулиб юборди у. ― Майли, Калленлар
демоқчийдим.
― Фақат... Эдвард.
Жейкоб ҳайрон бўлди. Бу гапни шунчаки уйдирма деб ўйлагандим, яъни
ғайритабиий қобилиятга эга вампирлар ҳақида эшитганман, лекин
ишонмаганман.
― Сенга бу чўпчак бўлиб туюляптими? — жилмайдим.
Унинг жаҳли чиқди.
― Йўқ, нима бўлганда ҳам ҳозир иккаламиз Сэм билан учрашгани
борамиз.
― Демак... Сэм билан гаплашиш учун ҳозир бўрига айланасанми? —
дедим машинамни ўт олдирарканман.
У хижолат бўлгандек бош силкиди.
― Сэм сени олиб боришимга қарши бўладими деб ўйлагандим.
― Бу мени тўхтата олмайди, — ҳали ҳам у ҳақида ёмон фикрда эдим.
― Лекин мени тўхтата олади. У бизнинг тўдабошимиз. Унинг буйруғига
бўйсунишимиз керак.