Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

110
У қўлини силтаб бақирди:
― Худди танлаш имкониятим бордек гапирасан-а! Лекин бундан
йўқолаётган одамларга нима фойда?
― Сени негадир тушунмаяпман.
― Биласанми, аслида нима ғазабимни қўзғаяпти? — деди у ғазаб билан
тикилиб.
Унинг жаҳлдор кўзларига қараб титраб кетдим.
― Сен шунчалар иккиюзламачисан-ки... мендан қўрқсанг ва
нафратлансанг-да, ёнимга келдинг-а?... Шуми ҳақиқат?
― Иккиюзламачи?! Даҳшатли махлуқдан қўрқсам, иккиюзламачи
бўламанми?
― Уф! — деди у титраётган қўллари билан бошини маҳкам сиқиб. ―
Нима деяётганингни ўзинг тушуняпсанми?
― Нима дедим?
У икки ҳатлаб ёнимда пайдо бўлди:
― Афсуски, Белла, сен учун яхши маҳлуқ бўла олмайман! Сенингча, ўша
ифлос қонсўрардан ёмонроқман, шундайми?
Кутилмаган бу гапдан қалтираб кетдим:
― Йўқ, ҳеч қачон ундай бўла олмайсан! Яхши бўлиб кўриниш эмас,
бўлиш керак, аҳмоқ!
― Бу нима деганинг? ― ўшқирди у тепамга бостириб келиб.
Қулоқларим остида тўсатдан Эдварднинг овози янгради: “Эҳтиёт бўл,
Белла! Жаҳлини чиқарма. Яхшиси тинчлантир уни” огоҳлантирди у
шошиб. Унинг гапига қўшилмасам ҳам, айтганини қилдим.
― Жейкоб, илтимос қилдим майин овозда. Наҳотки, қотилликка қўл
уришинг шарт бўлса? Наҳотки, бошқа йўли бўлмаса? Айтмоқчиманки,
вампирлар одамларга ҳужум қилмай яшаш йўлини топганда сизлар топа
олмайсизларми? Ҳеч бўлмаса сен уриниб кўр...
Жейкоб кутилмаганда гавдасини тик кўтарди, кейин худди ток ургандек
кескин ўгирилди.
― Қотиллик?! — тушунмагандек қайта сўради у.
― Ҳа, сенингча нима ҳақда гаплашяпмиз?
У титрашдан тўхтади. Қулоқларига ишонмагандек анқайиб қолди:
― Мен махлуқларга нафратинг ҳақида гаплашяпмиз, ― деб ўйлабман.
― Йўқ, Жейк, йўқ! Бу сенинг... Бўрига айланганинг учун эмас. Буни ёмон
иш деб ўйламаяпман... — аслида ҳам шундай эди. У қайси жониворга
айланишининг менга фарқи йўқ эди, барибир қадрдон дўстимлигича
қоларди. — Фақат одамларга зиён еткизмаслик йўлини топганингда эди...
Ҳаммадан ҳам шунга куйиняпман. Ахир уларнинг ҳеч бир айби йўқ-ку.
Улар орасида дадамга ўхшаган танишларинг талайгина, бошқа йўлини...
― Шу холосми? Ростданми? — деди у гапимни бўлиб, юзи табассумдан
ёришиб кетди. ― Фақатгина мени қотил деб ўйлаганинг учун ҳам қўрқиб
кетдингми? Фақат шу сабабми?
― Шу етарли эмасми?...