94
butun tizimi doirasida tarbiyalab boriladi. Bola nutqiy jihatdan qanchalik yaxshi tayyorlangan
bo’lsa, undagi tasavvur va ijodiy kobiliyat shunchalik yaxshi rivojlanadi.
Leksikasi boy, grammatik to’g’ri bo’lgan, eng asosiysi – mantikiy va ifodali mustaqil ijod
qilish olti-etti yoshli bolalarning ko’lidan keladi. Bungacha ularning to’kimalari – o’zlariga
tanish bo’lgan badiiy asarlarning mantikiy jihatdan bir-biri bilan bog’liq bo’lmagan so’zlar
to’plamidan iborat bo’ladi.
Kichik yoshdagi bolalarning hikoya to’kishga kodir emasliklarini me’yordan chekinish,
deb hisoblamaslik lozim. Bu tabiiy bo’lib, bolalarning nutqi va fikrlash darajasi hali hikoya
to’kish uchun yetarli emasligi bilan izohlanadi.
Qayta hikoya qilishni mashk qilish hikoya to’kish borasidagi tayyorgarlik ishi
hisoblanadi.
Ravon nutqni (hikoya qilishni) rivojlantirishning asosiy sharti kattalar va bolaning
birgalikdagi so’z ijodkorligi hisoblanadi. Yuqorida kayd etilganidek, hatto besh yoshli bolalar
ham tanish ertaklarni, to’kima vokealarni hikoya qilishga, o’z shaxsiy tajribasidan kelib chikib
hikoya qilishga kizika boshlaydilar. Katta odam yo’naltiruvchi va aniklashtiruvchi savollar
berish, o’zining kizikayotganligini bildirish, o’yin vaziyatlarini hosil qilish (o’yinchoqlar,
rasmlar to’plami, ko’ђirchok teatrli kahramonlari yordamida) bola tashabbusini ko’llab-
kuvvatlashi zarur. Pedagogning hikoya mavzusini, vokealar rivojini, vokelarning ehtimoliy
yakunini, so’z shaklini aytib berishi birgalikdagi so’z ijodkorligi uchun katta ahamiyatga egadir.
Birgalikda hikoya qilib berish dastlab dialog ko’rinishiga ega bo’ladi, bunda katta odam savol
beradi, bola javob beradi, katta odam gapni boshlaydi, bola esa uni nihoyasiga yetkazadi.
Bunday dialogdan nutq – monolog tuђiladi. Keyinchalik bola monologi asosida bolalarning
birgalikdagi ijodkorligi boshlanadi, u kattaning bolaning bilan dialogi shaklini takrorlaydi.
Birgalikda hikoya qilish uchun yaxshi asos rasmlar turkumi bilan ishlashda, rollarga bo’linib
hikoya qilib berishda, o’yin-sahnalashtirishlarda yaratiladi.
Maktabgacha davrdagi katta yosh – bolaning nutqni o’rganishga kizђin kirishish, til
vokeligini eng oddiy tarzda anglash davridir. Maktabgacha yoshdagi bolaning til sohasidagi boy
tajribasi, anik, obrazli so’zda ifodalangan yorkin taassurotlari, kechinmalari uning til va nutq
sohasidagi mustaqil faoliyatining muhim shartidir.
Muammoli nutq holatlari fonetik, lekski va grammatik mazmundagi turli so’zli didaktik
o’yinlarda modellashtiriladi. SHuning uchun bolalar bog’chasida didaktik o’yinlarni tashkil
qilishni bolalarda so’zga nisbatan lingvistik munosabatni rivojlantirishning asosiy sharti sifatida
ko’rib chikish mumkin.
Leksik mazmundagi o’yinlar va mashklar nutqning mazmun jihatini rivojlantirishning
zarur sharti hisoblanadi. Ularda turli buyumlar va ob’ektlarni kiyoslash, ularning turli umumiy
xususiyatlari va vazifalarini ajratish muhim ahamiyatga egadir.
Real ob’ektlar (o’yinchoqlar, rasmlar, kiyimlar, mebellar va h.) ham va tasavvur
kilinadigan vaziyatlar (kuvnok va ma’yus ayikcha, ertagi va kechki ob-havo, kahramonning
vokea boshidagi va uning yakunidagi kayfiyati) ham takkoslanishi mumkin. Hikoyani
boshlashdan oldingi lug’at mashklari bolalar ravon nutqining anik va obrazli so’zlar hamda
iboralar bilan boyitilishiga yordam beradi.
Turli toifadagi so’zli o’yinlar, mashklar, muammoli vaziyatlarning o’zaro bog’liqligi,
ularning asta-sekin murakkablashuvi, muammoli nutq vazifalarini muntazam ravishda ko’yib
borish -to’lakonli nutqiy rivojlantirishning muhim sharti hisoblanadi. Bolalar tili va ularning
ravon nutqini rivojlantirishga doir doimiy ishlarning makbul shakli maxsus nutq Mashg’ulotlari
hisoblanadi, unda nutqni rivojlantirishga oid vazifalar yalpi tarzda va o’zaro bog’liqlikda hal
etiladi.
Do'stlaringiz bilan baham: