Ikkinchi jaxon urushida tub burilishning harbiy - siyosiy
ahamiyati.
1943 yil bahorida Ikkinchi Jahon urushining eng muhim, sifat
jihatidan yangi bosqichi yakunlandi. Urush jarayonida antifashistik
koalitsiya davlatlari foydasiga tub o‘zgarish yuz berdi. Sovet
xalqining Stalingraddagi ajoyib g‘alabasi va keyinchalik Sovet qurolli
kuchlarining
Shimoliy
Kavkazdagi,
Leningrad
yaqinidagi,
Donbassdagi, Kursk va Xarkov yo‘nalishidagi hujum operatsiyalari
jahon-tarixiy ahamiyatiga ega bo‘ldi. Sovet xalqi fashistlar blokining
122
asosiy
kuchlarini
mag‘lubiyatga
uchratdi,
jahon
urushining
yo‘nalishini o‘zgartirdi. 1942 yil kuzidan 1943 yil bahorigacha
bo‘lgan davr dunyo tarixida alohida o‘rin tutdi.
Urush jarayonining o‘zgarishiga SSSRga, shuningdek Gitlerga
qarshi koalitsiyaning boshqa davlatlariga inqirozli vaziyatlarni
nihoyatda engib o‘tishga, tajovuzkorga tuzatib bo‘lmaydigan
mag‘lubiyatni berishga va strategik tashabbusni hanuzgacha kuchli
dushmandan kurashishga imkon bergan harbiy-siyosiy voqealar sabab
bo‘ldi. Ushbu voqealar, birinchi navbatda, Sovet-Germaniya frontida
fashistik blokning zarba beruvchi kuchlarini mag‘lub qilishni o‘z
ichiga oldi. Ushbu g‘alaba, G‘arb ittifoqchilarining boshqa urush
maydonlaridagi muvaffaqiyatli harakatlari bilan bir qatorda tub
o‘zgarishlarning rivojlanishi va chuqurlashuvining asosiy ko‘rsatkichi
bo‘ldi.
Urush ko‘p tomonlama jarayondir, shuning uchun ham iqtisodiy
va siyosiy sohalardagi muhim hodisalar burilish davri tushunchasiga
kiritilgan. 1942 yil oxiri - 1943 yil boshlarida Gitlerga qarshi
koalitsiya davlatlarida harbiy-iqtisodiy salohiyatning tez o‘sishi,
iqtisodiy qarama-qarshiliklarning, ularning foydasini oldindan
belgilab qo‘ydi. Sovet Ittifoqining harbiy iqtisodiyoti urushning
birinchi yilidagi qiyinchiliklarni yengib, tobora o‘sib borayotgan
miqyosda
frontning
ehtiyojlarini
qondirdi.
Buyuk
Britaniya
iqtisodiyotini harbiy qayta qurish yakunlandi va Qo‘shma Shtatlarda
harbiy ishlab chiqarish keng miqyosga ega bo‘ldi.
Urushning eng muhim siyosiy hodisalari qatoriga anti-Gitler
koalitsiyasining yanada kuchayishi va inqirozli vaziyatlarning
etukligi, fashistik blokda kelishmovchiliklarning paydo bo‘lishi, uning
mo‘rtligi va uzoq davom etgan og‘ir urush sinovlariga dosh
berolmasligidan
dalolat
berdi.
Ushbu
bosqich,
shuningdek,
antifashistik koalitsiya mamlakatlari xalqlarining axloqiy va siyosiy
ahvolining mustahkamlanishi, ularning yakuniy g‘alabaga bo‘lgan
ishonchini kuchayishi, Evropa va Osiyoning bosib olingan
mamlakatlarida milliy ozodlik harakatining kuchayishi bilan ajralib
turdi. Shu bilan birga, fashistlar bloki mamlakatlari armiyalari aholisi
va shaxsiy tarkibining ruhiy tushkunlik jarayoni o‘sib bordi.
Antifashistik koalitsiya davlatlarining qurolli kuchlarining bir
qator harbiy operatsiyalarda mudofaadan strategik hujumga o‘tishi va
ular qo‘lga kiritgan g‘alabalari tajovuzkor blokning qudratiga putur
123
etkazdi va keyingi, yanada katta yutuqlarga zamin yaratdi. Inson va
moddiy yo‘qotishlar, turli xil urush maydonlarida qurolli kurash
sharoitlarining yomonlashuvi fashistik blok mamlakatlari uchun
qaytarib bo‘lmaydigan bo‘lib qoldi. "Chaqmoq" kampaniyalari va
tajovuzkorlarning "yorqin" g‘alabalari qaytarilmas darajada o‘tmishda
qoldi. Ularning qurolli kuchlari mag‘lubiyat qismiga kirib, strategik
tashabbusni yo‘qotdi va muhim joylarni tark etdi. 1942-1943 yillar
qishida Sovet-Germaniya frontida sodir bo‘lgan voqealar urushdagi
burilish uchun hal qiluvchi ahamiyatga ega edi. Mana shu Ikkinchi
Jahon urushining asosiy frontida fashistlar blokining zarba beruvchi
kuchlari o‘z faoliyatini davom ettirdilar va bu mag‘lubiyatga uchradi.
Faqatgina Stalingradga qarshi hujum paytida Sovet qo‘shinlari
dushmanning beshta qo‘shinini mag‘lubiyatga uchratdilar.
Sovet
armiyasining
Sovet-Germaniya
frontining
boshqa
sohalarida olib brogan muvaffaqiyatli hujum operatsiyalari urushning
tub burilish nuqtasini chuqurlashtirisha katta ahamiyatga ega edi.
Dushmanning Stalingrad guruhini mag‘lub etish Sovet armiyasining
Shimoliy Kavkaz va Voronej yo‘nalishlarida kuchli yangi zarbalarni
berish uchun dastlabki shartlarini yaratdi, bu esa fashistlar
qo‘shinlarining sharqiy frontining butun janubiy qanotini butunlay
parchalab tashladi. Hujum operatsiyalari Leningrad yaqinida,
Demyansk yo‘nalishida, Vyazma va Rjev yaqinida, Oryol viloyatida
olib
borili.
Darhaqiqat,
Sovet
armiyasining
Boltiqbo‘yidan
Kavkazgacha bo‘lgan barcha oldingi saflari ishga tushirildi. Hujum
kampaniyasi davomida Shimoliy Kavkaz, Don va Kubanning iqtisodiy
muhim hududlari qaytarib olindi, Leningrad blokadasi buzildi,
shimoliy-g‘arbiy va g‘arbiy yo‘nalishdagi vaziyat sezilarli darajada
yaxshilandi va Donbassni ozod qilish boshlandi. Partizanlar Sovet
qo‘shinlariga katta yordam ko‘rsatdilar. Ular dushman aloqalariga
zarba berishdi, o‘rab olingan dushman guruhlarini yo‘q qilishda
yordam berishdi, Sovet fuqarolarini fashistik jazo xizmatiga olishlarini
oldini olishdi, dushman orqasida chuqur reydlar o‘tkazdilar va faol
razvedka ishlarini olib bordilar.
Eng katta yutuq Sovet-Germaniya frontining janubiy qanotida
qo‘lga kiritildi, u erda Sovet armiyasi 600-700 km oldinga siljib, 480
ming kvadrat metrdan ziyod maydonni dushmandan tozaladilar,
millionlab Sovet fuqarolarini fashistik asirlikdan qutqardilar.
124
Dushman katta yo‘qotishlarga duch keldi. 100 dan ortiq
diviziyalar mag‘lubiyatga uchradi, ularning 50 tasi Stalingrad
yo‘nalishida, 1700000 ga yaqin dushman askarlari va zobitlari
o‘ldirilddi, yaralandi, asirga olindi va bedarak yo‘qoldi. Natsistlar 24
ming qurol, 3,5 mingdan ortiq tank va 4,3 ming samolyotni
yo‘qotishdi.
Fashistik
Germaniyaning
evropalik
ittifoqchilari
qo‘shinlari mag‘lubiyatga uchradi. Darhaqiqat, 3-chi va 4-ruminlar, 2-
vengerlar va 8-italiyalik armiyalar o‘z faoliyatini tugatdilar.
Strategik mudofaa jabhasini tiklash va barqarorlashtirish uchun
Gitler qo‘mondonligi sharqqa ko‘plab tuzilmalar, bo‘linmalar, yurish
uchun qo‘shimcha qismlar, harbiy texnika va qurollarni yuborishga
majbur bo‘ldi. Faqat 1942 yil 19-noyabrdan 1943 yil 30-martgacha
G‘arbiy Evropadan 33 ta diviziya va 3 ta brigada ko‘chirildi. Sovet-
Germaniya frontiga (shu jumladan ilgari Atlantika sohilida va O‘rta er
dengizi mintaqasida joylashgan tuzilmalarni o‘z ichiga olgan) ko‘plab
aviatsiya jo‘natildi.
Fashistik Germaniyaning harbiy-siyosiy rahbariyati 1942-1943
yillar qishida o‘z qo‘shinlarining Sovet-Germaniya frontida mag‘lub
bo‘lishining
halokatli
oqibatlarini
tushundi.
Shunday
qilib,
feldmarshal Manshteyn Sovet qurolli kuchlari eng kuchli 6-nemis
armiyasini o‘rab olishga muvaffaq bo‘lganligini aytishga majbur
bo‘ldi. Bundan tashqari, u ta'kidlaganidek, to‘rtta ittifoqdosh armiya
frontda jangovar tayyor kuch sifatida mavjud bo‘lishni to‘xtatdi.
1942-1943 yillaar qishida Sovet qurolli kuchlarining g‘alabalari
sovet xalqining mehnat qahramonligi tufayli qo‘lga kiritildi. Sovet
Ittifoqi mehnatkash xalqining qahramonona sa'y-harakatlari natijasida
urush jarayonida keskin o‘zgarishlarni amalga oshirish uchun zarur
bo‘lgan moddiy-texnik va ma'naviy va siyosiy sharoitlar yaratildi.
Ko‘rib chiqilayotgan davrda Sovet armiyasi Evropada
tajovuzkor blokning asosiy guruhi bilan yakka kurash olib bordi,
chunki ikkinchi front yo‘q edi. O‘sha paytda Qo‘shma Shtatlar va
Buyuk Britaniyaning asosiy sa'y-harakatlari Shimoliy Afrika va O‘rta
er dengizi mintaqalarida olib borolayotgan edi, bu erda oldingi ikki yil
ichida jangovar harakatlar hech bir hal qiluvchi muvaffaqiyatlarga
erisha olmagan edi. Ularga 1942 yil oxirida - 1943 yilning birinchi
yarmida, ingliz-amerika qo‘shinlari 300 ming kishilik italiyalik-
german guruhini engishga muvaffaq bo‘ldi. Italiya floti katta zarar
ko‘rdi.
125
G‘arbiy ittifoqchilar Shimoliy Afrikani italyan-german
qo‘shinlaridan butunlay tozalab, O‘rta dengizda ustunlikni qo‘lga
kiritdilar. Ittifoqchi kuchlar Yaqin Sharq va Shimoliy Afrikada o‘z
pozitsiyalarini mustahkamladilar va Suvaysh kanali orqali erkin suzish
imkoniyatiga ega bo‘ldilar. G‘arbiy ittifoqchilar qo‘shinlarining
shubhasiz muvaffaqiyati asosan cheklangan kuchlar ularga qarshi
harakat qilganligi va dushman Shimoliy Afrikada o‘z guruhlarini
kuchaytira olmaganligi bilan belgilab qo‘yilgan edi, chunki u barcha
zaxiralarni Sovet-Germaniya frontiga tashladi. Sovet-german frontida
fashistik
blok
qo‘shinlarining
mag‘lubiyati,
shuningdek,
ittifoqchilarning Shimoliy Afrikadagi yutuqlari Italiyani keyinchalik
urushdan chiqib ketishi va O‘rta er dengizi aloqalarini ishonchli
ta'minlash uchun qulay sharoit yaratdi.
1943 yil bahorida Atlantika okeanidagi vaziyat keskin o‘zgardi.
Natsistlar qo‘mondonligi suvosti kuchlarini barpo qilayotgan bo‘lsa-
da, Germaniya aviatsiyasining zaiflashishi va AQSh hamda Buyuk
Britaniyaning dengiz suv osti kemalariga qarshi mudofaasining
yaxshilanishi tufayli ularda cho‘kib ketgan kemalar soni keskin
kamaydi. Agar 1942 yil oktabrda ittifoqchilar va neytral mamlakatlar
Atlantika okeanida umumiy sig‘imi 560 ming tonnadan ortiq bo‘lgan
90 ga yaqin savdo kemalarini yo‘qotgan bo‘lsa, unda 1943 yil aprelida
- 250 ming tonnadan ortiq joy almashtirgan 45 ta kemani tashkil etdi.
Shuni ta'kidlash kerakki, AQSh kemasozlik sanoati va Buyuk
Britaniya bu vaqtda kemalarni ushbu davlatlarning dushman
hujumidan yo‘qotilganidan bir necha baravar ko‘p ishlab chiqargan.
Dushmanning dengiz suv osti kemalari yo‘qotishlari ham keskin
oshdi.
B ularning
barchasi
Atlantika
dengizida
ittifoqchilik
kemasozligi uchun uzoq vaqtdan beri mavjud bo‘lgan inqirozli vaziyat
bartaraf etilganidan dalolat beradi.
Amerika qurolli kuchlari Tinch okeanining janubiy-g‘arbiy
qismida sezilarli yutuqlarga erishdilar. Guadalkanalga egalik qilib,
Yangi Gvineyadagi mavqelarini yaxshilagandan so‘ng, ular ushbu
hududdagi strategik mavqelarini mustahkamladilar. Tashabbus
Amerika qo‘mondonligi qo‘liga o‘tishni boshladi. Yaponiya qurolli
kuchlari strategik mudofaaga o‘tishga majbur bo‘ldi. Yaponiyaning
Avstraliyani bosib olish xavfi yo‘q bo‘lib ketdi.
Dunyoning ko‘plab mamlakatlaridagi ko‘plab asarlar Ikkinchi
Jahon
urushidagi
burilish
davri
bilan
bog‘liq
voqealarga
126
bag‘ishlangan. G‘arbda nashr etilgan ushbu asarlarning aksariyat
qismida ularga asosan ob'ektiv baho berilgan va 1942-1943 yillar
qishida Sovet-Germaniya frontining harbiy miqyosdagi siyosiy
vaziyatiga o‘z ta'sirini ko‘rsatdi. Shu bilan birga, eng qo‘shin burjua
mualliflarining muhim qismi Sovet armiyasining g‘alabalarining
ahamiyatini pasaytirishga urinib, ularni mahalliy voqealar sifatida
namoyish etishga intildilar. Ular Sovet qurolli kuchlarining
Stalingraddagi
eng
yirik
g‘alabasini El-Alamein, Midvey,
Gvadalkanaldagi operatsiyalar bilan bir qatorda qo‘yishdi. Bunday
bayonotlarning tarixiy haqiqat bilan hech qanday aloqasi yo‘q.
Marokash va Jazoir sohillariga tushgan El-Alameyndagi voqealar,
shubhasiz Shimoliy Afrika uchun kurashda muhim rol o‘ynadi. Biroq,
ularning ta'siri asosan ushbu harbiy harakatlar teatridan tashqariga
chiqmadi. Solomon orollari va Yangi Gvineya hududlarida Amerika
kuchlarining muvaffaqiyati umumiy vaziyatga unchalik ta'sir
ko‘rsatmadi.
Bu asosan Tinch okeanining janubiy-g‘arbiy qismidagi
operatsiyalar va strategik vaziyatning o‘zgarishi bilan cheklangan edi.
Sovet qo‘shinlarining 1942-1943 yillar qishidagi g‘alabalariga kelsak,
ayniqsa Stalingradda, ular Ikkinchi Jahon urushining butun
yo‘nalishini umuman belgilab oldilar, urushayotgan koalitsiyalarning
siyosiy mavqeiga ta'sir ko‘rsatdilar. Shu sababli, AQSh prezidenti
Ruzvelt Stalingraddagi g‘alabani "Ittifoqchi davlatlarning tajovuzkor
kuchlarga qarshi urushidagi burilish davri" deb atashi bejiz emas.
Urushning
ushbu
bosqichida
erishilgan
yirik
yutuqlar
antifashistik koalitsiyaning mavqeini mustahkamladi. Bu o‘z ifodasini
fashizmni mag‘lub etishni tezlashtirishga intilayotgan ommaning o‘sib
borayotgan faoliyatida, unga yangi davlatlarni qo‘shilishida, bosib
olingan hududlarda xalqlarning milliy-ozodlik kurashini yanada
rivojlantirishda topdi.
1943 yil bahorida Sovet Ittifoqining mavqei sezilarli darajada
yaxshilandi. Uning xalqaro maydondagi obro‘si oshdi. Bir qator
davlatlar u bilan diplomatik aloqalar o‘rnatdi. Dunyo xalqlari yana bir
bor ishonch hosil qildiki, Sovetlar mamlakati va uning armiyasi to‘liq
g‘alabaga qadar fashizmga qarshi hal qiluvchi va murosasiz kurash
olib borishga qodir bo‘lgan eng haqiqiy kuchdir. Barcha
mamlakatlarda Sovet xalqining hayoti va kurashiga qiziqish
g‘ayrioddiy darajada oshdi. Sovet Ittifoqiga samarali yordam
127
ko‘rsatish uchun G‘arb davlatlari aholisining keng qatlamlari harakati
bor edi. Evropada ikkinchi frontning tez ochilishiga durtki bo‘ldi.
Sovet iqtisodiyoti frontni qurol-yarog‘, harbiy texnika va boshqa
materiallarga o‘sib borayotgan ehtiyojlarini qondirdi. Fashistik
Germaniya kurash vositalarini ishlab chiqarishni sezilarli darajada
oshirganiga qaramay, sovet sanoati ularning asosiy turlarini ishlab
chiqarish darajasida undan oshib ketdi. SSSR Germaniyadan 1,6-3,5
baravar ko‘proq tank, samolyot, qurol va minomyotlar ishlab chiqardi.
Shu
bilan
birga,
armiyani
o‘q-dorilar bilan ta'minlashda
qiyinchiliklarni hal qilishning iloji yo‘q edi. 1943 yilning birinchi
yarmida Sovet Ittifoqi 1942 yil ikkinchi yarmiga qaraganda 7 million
dona kamroq snaryad va minalarni ishlatdi. Ushbu bo‘shliqni bartaraf
etish Sovet sanoatining asosiy vazifalaridan biri bo‘ldi.
Harbiy ishlab chiqarishni joylashtirishda katta yutuqlarga
Gitlerga qarshi koalitsiyaning boshqa asosiy mamlakatlarida erishildi.
1943 yilning birinchi yarmida, 1942 yil ikkinchi yarmiga nisbatan,
AQShda harbiy kemalar, samolyotlar, tanklar, qurollar, minomyotlar,
pulemyotlar, miltiqlar, snaryadlar, minalar va boshqa vositalarni
ishlab chiqarishi 1,1-2 baravar oshdi. Savdo kemalarining qurilishi
ko‘paydi.
Urushda yuz bergan tub o‘zgarish Evropada va Osiyoda ishg‘ol
qilingan mamlakatlarda qarshilik harakatining barcha vatanparvar
kuchlarini birlashishiga, fashizm muxoliflarining ijtimoiy bazasini
kengaytirishga katta ta'sir ko‘rsatdi va ularning milliy jabhalarda
birlashishiga hissa qo‘shdi. Bosib olingan Evropa mamlakatlari
hududida antifashistik kurashda vatanparvarlarning faolligi oshdi,
yangi partizan otryadlari va yashirin guruhlar uyushtirildi, ularning
aloqa, omborxonalar va dushman bazalariga hujumlari kuchaydi. 1942
yil oxiri - 1943 yil boshlarida Janubiy-Sharqiy Osiyo va Tinch okeani
havzasi mamlakatlarida milliy ozodlik harakati kengaydi. Aholining
muhim qatlamlari yapon bosqinchilariga qarshi faol kurashga jalb
qilindi, bu esa ushbu mamlakatlarda birlashgan antifashistik frontni
shakllantirish uchun sharoitlarni yaratdi.
Ayrim davlatlarining tashqi siyosiy mavqei keskin yomonlashdi.
Gitlerchilar Germaniyaning siyosiy va harbiy obro‘si pasayib bordi.
Fashistik blok davlatlari odamlarda, harbiy texnika va qurollarda katta
yo‘qotishlarga duch keldi, ularni to‘ldirish uchun qiyin muammo edi.
Shunday qilib, nemis fashistik armiyasi va uning Evropadagi
128
ittifoqchilari har qanday jabhada va harbiy operatsiyalar teatrlarida 2
milliondan ortiq odamni yo‘qotdilar. Germaniya, fashistlar blokining
iqtisodiy jihatdan eng qudratli davlati bo‘lib, 1943 yilning birinchi
yarmida o‘tgan yilning yarim yiliga nisbatan kurash vositalarini ishlab
chiqarishni 1,1-2 baravar oshirishga muvaffaq bo‘lgan bo‘lsa-da, ular
hali ham katta yo‘qotishlarni qoplash uchun etarli emas edi. Biroq,
"Uchinchi
reyx"
ishg‘ol
qilgan
hududlar
va
ittifoqdosh
mamlakatlardan inson va iqtisodiy resurslarni yutib chiqarib, harbiy
ishlab chiqarishni yanada kengaytirish uchun hali ham katta
imkoniyatlarga ega edi.
Italiyada urush oqibatida iqtisodiyot qulash arafasida edi. U
qurolli kuchlarni zarur kurash vositalari bilan ta'minlay olmadi.
Fashistlar bloki qo‘shinlarining mag‘lubiyati juda katta oqibatlarga
olib keldi. Ushbu blok mamlakatlari chuqur inqiroz davriga kirdilar.
Fashistik Germaniyaning Yaponiyani SSSRga qarshi urushga tortib
olishga urinishlari barbod bo‘ldi. Urushni g‘alaba bilan tugatish
umidlari butunlay barbod bo‘ldi. Jabhadagi mag‘lubiyatlar muqarrar
qulashning boshlanishi bo‘lganligi aniq bo‘ldi. Shu sababli, fashistlar
Germaniyasining ittifoqchilari - Italiya, Vengriya, Ruminiya va
Finlyandiya urushdan chiqish yo‘llarini qidirishda siyosiy manevrlarni
kuchaytirdilar.
Fashistik
blok
davlatlarining
tashqi
siyosiy
yakkalanishi o‘zini yanada aniqroq namoyon qila boshladi. Neytral
mamlakatlar, garchi ular bilan avvalgi aloqalarini uzmagan bo‘lsalar
ham, o‘z siyosatlarida tobora ko‘proq G‘arb ittifoqchilariga
yo‘nalishni boshladilar.
Harbiy mag‘lubiyatlar ta'siri ostida fashistik davlatlarning
hukmron elitasi o‘rtasida jiddiy ziddiyatlar yuzaga keldi. Vermaxt
generallarining bir qismi, sanoatchilar, davlat apparati va ziyolilarning
yuqori martabali vakillari Gitlerni olib tashlashga intilgan muxolifat
guruhlarini
yaratdilar,
ularni
Germaniyaning
halokatli
mag‘lubiyatlarida asosiy aybdor deb bildilar. Mussoliniga qarshi
yo‘naltirilgan shunga o‘xshash tashkilotlar Italiyada tuzili va faoliyat
yuritdi.
Stalingraddagi g‘alaba urush jarayonida tub o‘zgarishlarni
boshladdi. Qizil Armiya strategik tashabbusni qo‘lga kiritdi va
dushman ustidan to‘liq g‘alaba qozonguncha ushlab turdi.
II bosqich: 1942 yil 19 noyabr - 1943 yil 31 dekabr - urushning
tub burilish nuqtasi bo‘ldi.
129
12 iyulda Proxorovka qishlog‘i hududida urush yillaridagi eng
katta tank jangi bo‘lib o‘tdi va bu bizning tankchilarimizning g‘alabasi
bilan yakunlandi. Jang natijasida Belgorod, Oryol, Xarkov ozod
qilindi, 500 ming dushman askarlari va ofitserlari, 1,5 ming tanklari
va 3,7 ming samolyotlari yo‘q qilindi.
Do'stlaringiz bilan baham: |