Олабўжи романдан катта хикоя

ҳечқурса 
Тошқўрғонгача бориб келади! 
Aгap хавф кучайган бўлса, бонг урмоқ керак! Ахир, бу ёқлар ҳам 
расво бўлса... 
...яшашида маъно қолмайди! 
Ултон гўё ўша сафарни яқинлатиш учун ҳам ўзидаги “айрим 
муаммолар”ни тезроқ ечиши шартдек, дейлик, Баҳор билан ҳам алоқаси 
бирёқли бўлиши лозимдек, ўзида бир ғайрат-шижоатни туйди. 
– Ашимбой, – дея йигитчанинг кифтидан қучди у. – Биласанми, 
нима? 
– Нима? 
– Ке, шу ерга ўтирайлик! – боя ўзи ўтирган тошни кўрсатди-ю, 
унга яна нимадир етмади. – Сен менга, ука... Бўтабой Сўпи билан 
ораларингда ўтган “бир гапни” айтиб берасанми, йўқми? 
– Келишдик-ку? – деди Ашим, 
– Ҳа-я. 
– Бўлмаса мен ҳам ўша саволни қайтараман, – мўлтиради йигитча. 
– Баҳор опани яхши кўрасизми? 
Ултон тек қолди. 
– Йўқ... Умуман, мен аросатдаман, ука. – Сўнгги сўз ўзига ёқиб 
кетди. – Аросат... Бўлмаса гап мундай: эртага маълум бўлади. 
– Ундай бўлса, мен ҳам эртага айтаман. 
– Ташла бешни! Кетдик... Йўқ! Менга яна битта шампан олиб кел, 
ука. 
– Хўп! 

---

101 
– Тўхта-el Худди бойваччадек... – Ултон киссасида бор пулини 
чиқард: ўн сўмлик, уч сўмлик, беш сўмлик... – Мана, Етар? Муни 
Мустафоқул амакига бер. Ҳозир бериб ўт! Кабобингизни ҳақи, де... Э, 
анави ерда бир чойнак бор, шуниям обора қол, ука... Кечирасан, бугун 
сенга иш буюрадиган куним экан! 
– Э, шундай деманг-да. 
– Раҳмат! Сенга ҳали бир китоб бераман. О, жуда зўр! – Кўз олдига 
Сетон Томпсоннинг китоби, Қўнғир айиқнинг сурати келди. – Жуда-а 
маза қилиб гурунглашамиз кейин... Олға! – Унинг елкасига қоқиб