Олабўжи романдан катта хикоя

қадаҳ ушлаб тургандек қилмади...) 
Ултоннинг умуман бу “масала”га муносабатига келинса, йигит 
ўзига қизиққан қизлар, аниқроғи, жувонлар билан ўтириб турган, 
ҳатто... 
...У тарих-археология бўлимида ўқиб юрса-да, ҳавоси биқиқ, 
шовқинли шаҳарда сиқилар, кўпроқ табиат қўйнига интилар, бу борада 
унинг кўнгил ёзадиган маскани ҳайвонот боғию (у ерда ҳам баъзан 
кўзига ёш келарди: тутқунликдаги жониворларни кўриб! Бироқ буям – 
кўнгил бўшатиш-да!) “Таиат музейи” эди. 
Ана ўша музейга киришларидан бирида (хона таъмирдан чиққан, 
“экспонат”лар жой-жойига қўйилаётган экан) яноғи чиқиқ, сузук кўз 
бир жувоннинг гапи билан силовсин тулумини “қамишзор”га, чил (дала 
каклиги) мўласини “арча” айрисига қўйишганини кўриб, ҳай-ҳайлаб 
қолган. “Ундай эмас, оғалар!” дея силовсинни арча шохига, чилни това 
тошлар устига қўйган эди: “Силовсин дарахтда яшайди, чил – бузуқ 
жойларда!” 
Шунда сузук кўз хоним ундан касб-корини сўраган, мавзу Орол 
қушларига оғиб, хоним қизиқ маълумотларни айта кетган, Ултоннинг 
суҳбатга берилиши шунчаликки, – жувон эшикни қулфлаб, трамвай 
бекатига боргунича эргашиб борган, кейин унинг: “Уйимда чағалайдинг 
мўласи-да бор. Юр, шай ишиб чиғарсан...” деган гапи билан 
трамвайгаям чиққан (аёлнинг лаҳжасидаги айрим бирикмаларини ҳам 
дилига яқин олган), қандайдир стадион ёнида тушишган, кейин... 
тўққизинчи қаватга чиқишган, аёл залда уни меҳмон қилган: дудланган 

---

98 
балиқ, колбаса ва... ичида лиму бурдалари сузиб юрган сарғиш ароқни 
гап-гап билан ярмига туширишган, сўнгра “чағалайни кўргали” ётоққа 
киришган... 
Сархуш Ултон жувоннинг юзига қаролмай, пайпасланиб