Олабўжи романдан катта хикоя

ана, сув яқин... 
– Ҳа, ҳа, – деди Ултон пинҳона киноя билан. – Кейин мундай ток 
экиб, ишкомга кўтариб, мошина кирадиган йўл қилиб... 
Баҳор унга ўнгланди. 
– Режаларингиз дуруст-ку! 
– О, аста айтасизми! Газхона қалай? 
– Анави... четдагими? 
– Ҳа! Баллонли газ ўрнатаман. Чол газ-плита заказ қилган. 
Импортнийсидан! 
– О! 
– Шунақа... Кейин водопровод опкирамиз. Кран, тос... Иссиқ-совуқ 
сув оқиб туради. Ертўла бор... У ерга сув иситгич печ-қозон ўрнатилади. 

---

71 
– Вы серёзно? – Баҳор, ниҳоят, кўзойнакни олди. Ултонга шундай 
туюлдики, кўзойнак ўзининг кўзини тўсиб турган эди-ю, олам ёришиб 
кетгандай бўлди. 
– Сизга ёқадими шундай бўлса? – туйқус самимий сўради у. 
Баҳор бошини чайқаб кулди. 
– Кимга ёқмайди! 
Ултон фикрини тағин давом эттирса, унинг таъбини хира қилишга 
амин бўлиб: 
–Мен ҳозир чиқаман, – дея ғизиллаб айвонга кўтарилди. Бошида 
баланд шифтни ҳис этгани учунми, тағин алланечук кичрайиб 
қолгандек туюлиб, катта хонага – меҳмонхонага кирди. 
Хонтахта ёнига боргунча... анави ҳолат уни тарк этди ва кўзи 
ўрганиб қолгач уй ичи, дейлик, бир кўча каби бўпқолиб, хонтахта 
остидан сирли кастрюлни тортди. Қопқоқни очиб, ғудда-ғудда ёғ ичида 
кўриниб турган қовурдоққа тикилди-да: “Сомса совуди!” дея, шол 
дастурхонга ўраб қўйилган кўпкан нондан бир жуфт олди, улар орасига 
беш-ўн туюр қовурдоқ жойлади. Кейин тўрга ўтиб, тахмондан иккита 
кўрпача туширди. Уларни ҳам қўлтиғига қисиб, айвонга чиқди. 
Баҳор ариқ ёқасида, энди помидор узаётган Набига бир нималарни 
уқтирарди. 
Ултон истеҳзоли кулумсираб, зинадан энаркан: “Гулзор, газ,