Олабўжи романдан катта хикоя

Султоновга ўхшаган ёзувчилар ҳам чиқади! Нима деяпсиз... Ассалом 
алайкум, домла! – қўл узатиб кулди. – Лекин ичувчи чиқмасин денг. Ҳе-
е-е! 
– Рост айтасан, – деди Зокир Ўринов. – Домлага ичимлик ташиб 
юриб ҳам ичувчи бўлмаслик мумкин экан. 
Наби кулиб юборди. Ултон қам кулди. Баҳор эса жилмайди-да: 
– Чиқайлик, – деди. 
– Бошқа хоналарни... Айтмоқчи, фақат ўзларингми? – сўради 
Зокир Ўринов. 
Баҳор Ултонга кўз отди. Ултон: 
– Ҳа, ўзимиз, – деди. 
– Да? – Домла чақчайди-да, кейин ишшайиб Баҳорга илтифот 
қилди. – Марҳамат, ўртоқ Кенжабоева... Сиз “Карл Маркс”да ўқиган 
бўлишингиз керак? 
– Ҳа. 
– У намунавий мактаб. Мен маориф мудири бўлиб ишлаган 
вақтларимда вакилларни фақат ўша мактабга оборардик. Шуни талаб 
қилишарди. Кейин... 

---

50 
– Кейин “обормайман” дедингиз-а? –луқма ташлади Наби орқадан. 
– Албатта. 
– Шундан кейин ишдан ҳайдалдингиз? 
– Ў, бугина учунмас. 
– Эҳ, домлажон-е, – деб, Наби бош чайқади. – Истасаларингку, мен 
шу мактабни янгилаб бероламан! Худо урсин-а, домилла! Ўзимга 
ўхшаган иккита шотир билан келиб... шундай айлантириб бензинни 
сепаман-да, битта гугурт чақаман, тамом! Қарабсизки, эртаси янги 
мактаб 
қурила 
бошла-нип- 
ти! 
Ва-а-а!.. 
Чидамайсизлар! 
Чидолмайсизлар! Давлатнинг мулки-да бу? 
Набининг гапига кулиб бораётган Зокир Ўринов: 
– Да! – деди бирдан. – Давлатнинг мулки... Давлат фақат шуни 
кўради. Орқасини ўпириб кетаётганларни кўрмайди! Ҳе-е, ўртоқ 
Кенжабоева, сиз ҳали “система” ҳақида гапирдингиз. Ҳаққаст рост.