Олабўжи романдан катта хикоя

биз кўрамиз. 
Ултон кўзлари ўқрайиб тураркан, тушунди: ахир, Тиркаш ўзига 
нима деди ҳали? 
Ҳа, Ултон бу ёлғоннинг маъносини яхши билади. Вилоят 
редакциясида ишлаётган вақтида пахтадаги қўшиб ёзишлар айни шу 
пичан (пичан-а!) жамғариш бобида ҳам авжида эканини билиб кетган, 
зеро ўзларининг айрим ходимлари ҳам ишни қизғаниб пичан ўримига 
чиқмаганда, мутасадди бригадирдан фалон тонна пичан ўриб берди 
маъносида хат келтириб кўрсатган. 
(Ҳа-ҳа, пичан жамғариш ҳам – ўзига хос “кампаниямдирки, бу 
маҳалда нафақат мактаб ўқувчилари ўроқ-айри кўтариб дала-даштга 
чиқади, ҳатто номига бўлса-да, фирқўм-ижроқўм котиблари, қолаверса, 
дўхтир-ҳамширалар ҳам чиқишга мажбур: тартиб шу. Чунки колхоз-
совхозлар ўзларининг молларини ўзлари етиштирган пичан билан 
қишдан чиқаришолмайди. Чунки алмашлаб экиш талабига риоя 
қилишмайди. Чунки ер майдонларига асосан пахта экилиши керак... 
Шундай бўлгандан кейин каттадан кичиккача ҳайдашади-да 

---

404 
далага: пичан ўриб кел, деб... 
Кейин эса, йиғилган хас-хашак ҳам ҳалиги “алмашлаб экиш” 
режасидаги кўрсатгичларга киритилади. 
...Тоғлик жойларда ҳам бу “кампания”нинг оғишмай амалга 
оширилишига сабаб ўша: ер майдонлари пахтанинг маҳрига тушиб, 
яйловларнинг қисқариб кетганидир.) 
– Зокир Ўринов бунга асло йўл қўймайди, – деди Ултон. – У 
кишини биласиз-ку? Тиркаш ҳам ҳазилкаш йигит... 
– Биламан, – тасдиқлади қария. – Буям – бир гап-да... 
Ултон катта уй томонга кўз ташлаб олди. 
– Ота, мен кийимни алмаштириб тушай. Кейин сиздан бир нарсани 
сўрайман. 
– Дуруст. Мениям гапим бор эди... Бор-бор. Мен сени кузатиб