Олабўжи романдан катта хикоя

берар эди. 
Меҳмонлар катта хона ўртасига ёзилган дастурхон атрофига қур 
тутиб ўтиришган ҳам эди, Абдуқаюм эшикдан мўралаб: 
– Домла келаётирлар! – деди ва... фаоллар сафидан жой олган 
Махфират Эгамқулова: 
– Кечирасизлар, мен ҳозир... – дея ташқарига чиқди-да, пилдираб 
газхонага кирди. 
У ерда Ултон чекиб турар эди. 
– Ў-ў-ў, куёв бола! – хитоб қилди котиба. Сўнг унинг билагидан 
ушлаб, қандайдир ёлворди: – Жон ука, тўйингга ман-ман деган 
раҳбарлар келади. Редакциялардан ҳам... Шунинг учун ҳар қанақа 
ляпсис, чэпэларга йўл қўймаслик керак! 
– Албатта, – деди Ултон. – Лекин ўзларинг тўйбошисизлар, 
сизларга боғлиқ-да... 
– Бизга? – шивирлади опа. – Анави имомниям биз чақирдикми? 
Отанг чақирган! 
 
– Энди, ёлғиз қария деб... 
– Алдама! Ундан фотиҳа олишади ҳозир... Ҳозир мен кетаман. 
Сенга қўнғироқ қилдими Баҳор? 
– Йўқ. Балки... 

---

234 
– Паспорт! Паспортинг керак менга... Бор, опке! Заксдан ўтиш ҳам 
бир валакита. Районга бориб юрасизларми? Мен ўзим бир нарсани 
ўйлаб қўйдим... 
Ултон Баҳор ҳамда унинг қандайдир дугоналари билан мошинага 
тушиб, тағин қандайдир мошиналар ва кишилар ҳамроҳлигида район 
марказидаги ЗАГС бўлимига бориш ва қандайдир расмий саволларга 
жавоб бериш, ҳамда бу билан боғлиқ тантаналар... ўзига асло 
ёқмаслигини англаб қолди-да, сигаретни ташлаб, товонида эзди. 
Ҳа, агар ўша сафарда карнай-сурнай овозиям ҳамроҳ, бўлсами – 
нақ намойиш бўлади! 
Рост, ундай юриш кимларгадир (келин-куёвларга ёхуд уларнинг 
ота- оналарига) ёқади, албатта. Ва ўшандоқ дап-ноғора чалинадиган