Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ишларини ташлаб, у ҳам кўп ўтмай моҳир чевар бўлди. Энди 
унинг ҳунари бор эди. У энди ўз ҳунари билан кўчада 
қолмасди. М оҳир, чеварлиги билан у дарров халқ оғзига 
тушди. У Муниса чевар, деб ном олди. Шаҳардаги казо- 
казоларнинг хотин-қизларидан буюртмалар оларди. Уйи 
торлик қилиб қолди, чунки унинг ҳам шогирдлари кўпайиб 
қолганди. Иш жойини кенгайтириш ниятида, жой ахтариб 
юрганида, «ижарага берилади» деб пештоқига ёзиб қўйилган 
бир бинога кўзи тушди. Ҳаммаси шундан бошланди. Ўша
5 5

---

бино Соли аканики эди. Вақт ўтиб улар дўстлашишди. Бора- 
бора Соли ака Муниса опага боғланиб қолади. Муниса опа 
ҳам Соли акага беф арқ эм асди . Улар пинҳона турмуш 
қуришди, ораларида фарзанд ҳам дунёга келди. Муниса опа 
қиз кўргандан сўнг, бола га қараш учун уйда утириб қолди. 
Ишини яхши шогирдларидан бирига топширди. Бу пайтда 
Муниса опанинг цехи катта ателье га айланганди. Албатта, 
бу ютуьутарда Соли аканинг ҳиссаси ҳам бор эди. Соли ака 
кун ора Муниса опаникида эди. Буш вақтини М униса опа 
ва қизалоги даврасида ўтказарди. Чунки бу уйда бойлик, 
кимларнингдир бойиб кетгани, кимларнингдир камбагал 
бўлгани ҳақидаги гап-сўзлар йўқ эди. Муниса опа эрини 
қандай бўлса шундай қабул қиларди. Соли ака бир куни:
— Ателье сеники, ундан хавотир олма, кундузи ҳам 
ёнимда бўлишингни хо^тайман, - деб ўзига котиба қилиб 
ишга олди. Қ изи ҳам катта бўлиб онасининг ҳунарини 
ўрганди, моҳир чевар бўлиб ательени узи юргизиб турарди. 
Кунлар шу зайлда тинч-осуда ути б турганди. Лекин бугунги 
телефондаги суҳбат Муниса опани карахт аҳволга тушириб 
қуйганди. У шошилганча уйига кетганди.
* * *