Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қ\д
10
қлаб олди ва Санжарнинг юзларидан ўпиб:
- Раҳмат! Акажоним, раҳмат! - деб ўзини дадасининг 
қучоғига отди. Соли ака қизини ку'чок^аб, кўзидан чиққан 
бир-икки томчи ёшни ҳеч ким га билдирмай Севаранинг 
елкасига артиб олди.
- Дада, энди менга рухсат, бир дуо қилсангиз, - деди 
Санжар. Соли ака ўғлини узундан-узоқ дуо қилди. Санжар 
дадаси ни худди охирги бор кўраётгандек узоқ бағрига босиб 
хайрлашди.
62

---

— Сизлардан Толиб хабар олиб туради, — деди Санжар 
ва — мени кузатманглар, — деб уйдан чиқиб кетди.
Соли аканинг кўнгли нимадандир ғаш эди. Лекин 
Санжар билан бир кун олдин гаплашиб олган и уни сал 
хотиржам қиларди.
— Хўш, мени дон о қизим, аканг билан қачондан бери 
сирдош сизлар, қани бир бошдан айтиб бер-чи — деди Соли 
ака. Севара бўлган ишларни бош идан айтиб берди.
— Толиб акам дегин, ҳа, у ростдан ҳам бу дунёнинг 
одами эмас, — деб қуйди Соли ака. У Толибнинг қилган 
ишидан мамнун эди. Ака-сингилни қандай таништиришни 
билмай юрган Соли аканинг елкасидан тог агдарилгандай 
бўлганди. Лекин бир нарса унинг юрагини эзарди. Шунча 
яш аб угли С ан ж арга вақт аж р ати б у б и л ан ди л да н  
суҳбатлашмаганди.
Ўғлининг кечаги сўзларини аксинча у угли га гапириши 
керак э д и . Э н г аЧ инарлиси, ўғли н и н г оғуга ўрганиб 
қолганини кечагина билгани-чи. Ўғли айтмаса, ум ум а н 
билмас экан-да. Ўғлининг ўзи шу йул га кириб, яна узи шу 
йўлдан чиқиш учун даволангани бориш ини айтиши-чи. 
Шунча пайт ота бўлиб қаерда эдим , деб ўзини сўкарди 
Соли ака. Ўғлининг гиёҳвандлигини ва у даволангани