Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қўлида бўёқ идишни ушлаб олиб шийпончани бўяётган экан. 
Бу шийпончани Толибнинг хонасидаги китоб жавонини 
ясаган уста ясагани билиниб турарди. Тўлқин ака тўлароқ 
бўлгани учун, пиши, 
-ганча буёқчилик қилаётганди. Ойгул 
бу ҳолни кўриб беихтиёр кулиб юборди. Тўлқин ака ҳам 
унга қараб кулиб турарди.
— Ассалому алайкум, Тўлқин Маҳмудович.
— Ҳа, кел қизим. Мана бўёқчи ҳам бўлдим , — деб 
бўёқни бир четга қўйиб Ой гул га яқинлашди.
— Хўш, нима янгиликлар, қизим?
— Мана ҳужжатлар, — деб Ойгул қўлидаги қоғозларни 
Тўлқин акага кўрсатди.
— О хири К арим ни э р и т и б с а н -д а қ и зи м , мана бу 
ишингга қойилман. Балл и, қизим.
— Б ун да с и з н и н г ҳам ҳ и с с а н г и з б о р , Т ў л қ и н  
М а ҳ м у д о в и ч . Э н д и Т о л и б акага р у х са тм и ? Ў злари 
кўрпнмайдилар, - деб турганди ҳамки Толиб қўлида беш - 
олтита эски тунукаларни кўтариб келиб қолди.
— У тунукаларни қаердан суғурдинг, зангар? - деб 
бақирди Тўлқин ака.
— Биринчидан, ҳеч қаерни бузганим йўқ, котёл ни нг 
ичида бир четда бекор ётганди, иккинчидан, салом Ойгул,
6 5

---

яхш имисиз, — деб қулидагп тунукаларни бир четга қуйиб 
унга қўлини узатди.
— Толиб ака, сизни бу ишлардан озод қилиш вақти 
к ел д и . 
Н и м а д е й с и з , к ет д и км и? — д е д и О йгул 
хурсандлигини яширмай шошилганча.
Толиб нима дейиш ини билмай бир муддат қотиб қолди. 
У \еч нарса дсмай, тунукаларни олди-да, ш ийпончанинг 
том и га чикди.
— Т ў л қ и н ак а , с и з б е м а л о л и ш и н г и з н и д а в о м  
эттираверинг, Ойгулхон, си з а нави михлардан менга олиб