Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Санжар биринчи бор синглисини саҳнада кўрди. У тарашадек 
қотиб қолганди. Санжар учун у ерда синглисидан бошқа 
ҳеч ким йўқ эди . Унинг бу ҳолатини Т олибнинг «Юр, 
машинада кутамиз», деган сўзларигина бузди.
— Толиб, унинг исми нима, — деди Санжар секингина 
машина томон келаётган синглисидан кўзини узмай.
— Севара — деди Толиб. Севара битирувчи қизлар 
киядиган мактаб формасида эди. У қўлида даста гул билан 
Санжарнинг олдига г ;инлашди. Кўксига қўлини қўйиб:
— Ассалому алайкум, акажон! — деди. Санжар «Акажон» 
деган овозни эш итиб, ўзини йўқотиб қўяёзди. У синглисига 
ҳеч нарса д ем а с д а н м аш и н ан и н г орқа ўр и н ди ғи даги  
гулларни олиб, синглисининг оёғи узра ташлай бошлади. 
К ейин чўнтагидан би р қутича о л и б , ичидаги клонли 
цепочкани унинг бўйнига тақиб қўйди.
— Табриклайман, синглим, — деди титроқ овоз билан. 
— Бу совға битирув кунингга, — деб қўшиб қўйди.
— Раҳмат акажон, лекин менга Толиб аканинг совғалари 
жуда \а м ёкди, — деб Севара жилмайиб Санжарга қараб 
турарди.
— Т о л и б н и н г ? Ҳ о й п и с м и қ , қ ач он со в ға б е р и б  
улгурдинг, — деди Санжар Толибга қошини чимириб.
— Толиб ака берган совғанинг баҳсси йўқ, у совға 
менинг рўпарамда турибдилар, бу сиз акажон, Толиб ака, 
раҳмат сизга, — деб Севара Толибга қараб қўйди.
— А к аж он , мен с и з т ў ғ р и н г и зд а ҳам м а н ар сан и  
биламан, қайси овқатни яхши кўрасиз, қайси гулни, қайси
5 9

---

р а н гн и
ё қ т и р и ш и н г и з н и , 
қ а н д а й
ф и л ь м л а р н и  
к ў р и ш и н г и з н и
ва