Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

деди Санжар Толибнинг режасини қўллаб.
— Фақат дўстим, сабрли бўлсак бўлгани, раҳмат мени 
тушунганинг учун, — деди Толиб Санжарнинг елкасига 
қўлини қўйиб.
— Ойгулдан кўнглим тўқ, агар учрашиб қолишса нима 
дейиш ни у яхши билади, — деб қўшиб қўйди.
* * *
И с р о и л р еж а с и ам ал га о ш м а г а н и д а н ичи ё н и б  
кетаётганди. У нима қилишини ўйларди.
У бу ҳунарини бир фирмага ишлатганди, ўшанда иш 
берганди. Ўша одамнинг юкини ҳам, пулини ҳам ўзиники 
қилиб олганди. У пайтда Исроил ўринбосар бўлиб ишларди, 
бошлиғи билан ўлжани бўлишиб олишганди. Лекин унинг 
ўринбосари «ношуд» чиқиб қолди. Исроилнинг яна бир 
режаси бор эди. Яна ўша Санжарнинг ишини ковлаштириш 
ва Неъматни танийдиган ўша тоғдаги бир йигитни топиш 
эди.
Уни топиш унчалик қийин бўлмади. Уринбосари икки
234

---

кун деганда уни топиб келди. «Шуни ҳам эплай олмасанг, 
бошқа иш қидир» деган гапидан, топиш у ёкда турсин, 
олдига солиб стаклаб ҳам келди. У ўша Исмат эди.
И см аттоғнинг қар бир жойини яхши биларди. Шунинг 
учун баъзи бир ноқонуний юкларни чегарадан олиб утишга, 
қўштирноқ ичидаги савдогарларга йўл бошловчилик қилиб, 
тирикчилик қилиб юрарди. Ўш анда Неъмат ва унинг 
гумашталари билан танишиб қолганди. Неъматга ҳам бир- 
икки йўл кўрсатиб бергани учун унга яхши ҳақ тўлаганди. 
Лекин унинг қандай юк олиб ўтишидан, чиндан ҳам хабари 
йўқэди.
— Қани ўтир-чи й и гит, сени нимага олиб келишганини 
биласанми? — деди Исроил Исматнинг ўтиришига жой 
кўрсатиб.
— Йўқ, тушунмай турибман, — деди Исмат. Унинг 
кўрқиб кетгани юзидан сезилиб турарди.