Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

т о п и ш и б д и . А к ам н и с е н ҳам ш ер и к са н , д е б қам аб 
қуйишибди. Ҳ озир онам бориб билиб келдилар, ўзлари 
уйимизда йиғлаб ўтирибдилар, — деб Ноила ҳам йиғлаб 
юборди.
— Сизлар хавотир олманглар, айби бўлмаса, албатта, 
олиб чиқамиз. Сиз Ойгул, Ноиланинг онаси ни олдида бўлиб 
туринг, — деб Толиб уйдан чиқиб кетди. У гузарга қайтиб 
келиб Санжарга булган гапнинг ҳаммасини айтди.
— С а н ж а р , И с р о и л н и н г р а қ а м и н и б и л а р д и н г , 
шекилли?
— Ҳ а , т ў ғ р и , ҳ о з и р , — д е б т е л е ф о н и д а н у н и н г 
рақамини топиб қўнғироқ қилди.
— Алло, эшитаман, ким бу?
— Мен Санжарман, Исроил, танимадингизми?
— Танидим, танидим, Санжарбек, яхшимисиз? Уйлар 
тинчми? Толибжон дўстимиз ҳам юрибдиларми?
— Раҳмат, Исроил. Агар малол кслмаса, бир учрашсак 
б ў л а ди м и ? Зарур иш ч и қ и б қ о л д и , — д ед и С анж ар 
ийманибгина.
— Майли, дўстим, қаерда?
— Малол келмаса, яна ресторанга кела оласизми?
— Албатта, бугун сал бўшроқ эдим, ҳозир етиб бораман.
Икки дўст ресторанга йўл олишди. Ярим соатлардан сўнг
Исроил ҳам етиб келди. Улар қучоқ очиб кўришиб, хонага 
киришгандан сўнг, Толиб бўлган воқеани айтиб ҳаммасини 
И сроил га тушунтирди.
— Т олибж он, яхши, мен туш ундим, ҳозир мен бир 
жой га қўнғироқ қиламан, — деб ўрнидан туриб Исроил 
ташқарига чиқиб кетди.
Сал ўтмай кириб:
— Ҳ ози р қ ўш н и н ги зн и қўйиб ю бор и ш ади . А м м о, 
дўстим. сизга ишонганимдан шу ишни қиляпман. Фақат 
машинаси бир кун туриб туради, — деди ўрнига ўтириб 
Исроил.
— Раҳмат, Исроил, эсдан чиқмайдиган иш қилдингиз. 
У яхши бола, бундай иш қилишига мен ишонмайман. Дадаси
173

---