"Miss Monte Allegre, pinapatawag ka ni Mrs. Mendiola." ani ng guro ni Dianne na si Mr. Ventura

“Bakit ba kasi?! Ano ba? May problema? At teka.. kulang yata kayo. Si Chris?” luminga siya sa paligid para hanapin ito. Nakita niya ito. Kausap si James.
“Kausap ni Chris si Daddy, Mommy! `Eto na `yung news namin!” sabi naman ni Krizia.
“Oh, ano nga?” naiinip na sagot niya. Akma naming magsasalita ang mga ito nang pigilan niya. “Matutuwa ba ako dito sa ibabalita niyo o ano?” taas kilay niyang tanong.
“Mommy! Matutuwa ka! Waaah! Matutuwa ka talag---“
“Teka lang. Mukhang mas excited pa kayo kaysa sa akin, eh. Hunos-dili lang mga anak!”
“Ay tinawag mo kaming anak! Daddy!” tili ni Lejani at saka tinawag ang tinutukoy ito. Agad naman itong napalingon.
“Ay! Dito lang! Tayo na mag-usap! `Di ba may kwento kayo? Ano ba `yun?” pagbabalik niya sa usapan nilang “mag-iina”. Ayos na kasing sila na lang mag-usap. Huwag nang isama ‘yung lalaking iyon.
“Ay ito na nga kasi ‘yun, Mommy..”
“Ay sus. Nakakabitin naman kay---“
“Gusto ka niya Mommy!”
“From the start, Mommy!”
“Since last year pa, Mommy!”
“H-ha?” maang na tanong niya. Nakatunganga na lang siya sa tatlo. “H-hindi ko kasi kayo.. m-maintindihan..”

HINDI pinansin ni Dianne ang mga sinabi sa kanya ng mga anak-anakan niya. Ang pinakaayaw niya kasi sa lahat ay ‘yung pinapaasa siya sa wala. Gusto raw siya ni James. Nung second year pa. So that means he likes me? Since last year pa? Tanong niya sa sarili niya. Ipinilig niya ang kanyang ulo. Sa mukha kong ito? Psh! Hinding-hindi ako maniniwala sa mga sinasabi ng mga babaitang iyon! Makutusan nga mamaya! Aba! Hindi ako magpapaloko sa mga kwento nilang walang naming baseha—
“Dianne.” Oh.. That oh-so-smooth voice. Ang sarap pakinggan. What a lullaby, men! Ang sarap naman nitong gamiting pampatulog sa baby. Kung magkakaanak ako, ito ang gagamitin kong lullaby. “Dianne.” Iyon na ang nagpagising sa diwa niya.
“Istorbo naman sa pagmumuni-muni ko e—James!” napabalikwas siya ng malaman kung sino ito.

“B-bakit nandito ka?” tanong niya dito. Sumandal na lang siya sa dingding sa tabi niya. Pakiramdam niya kasi ay mawawala siya sa sarili anumang oras. Bakit ba kasi ganito kang lalaki ka? Drugs ka ba? Nakakaadik ka kasi eh!
“Siyempre, ka-group kita eh.” She heard him chuckle. OMG! He chuckled, Dianne! He definitely chuckled! “And I need to..”
“You need to what?” Ano bang sasabihin mo kasi? Na-e-excite ako! Yiee! Gollywow!
“I need to.. talk to you.”
Tumango siya. “ About what? Dito sa group? Wala ka ba kanina dito nung nag-meeting tay---“
“No. About us.”
“H-ha?”
“Hmm. What about us?”
Nakita niyang nag-aalangan ito sa sasabihin. “I.. Uhm..”
“Hmm?” nag-aabang siya ng pagpapatuloy ng sasabihin nito. Ano bang sasabihin mo kasi? Naghihintay ako! Pero o, sige. Dahil ikaw naman, sure why not! Kahit gaano pa katagal, makausap ka lang! Haaaaay!
“Ah, Dianne,” sabay silang napalingon sa nagsalita. Si Chris ‘yon. Sa apat na anak-anakan niya, dito siya hindi sanay. Lalaki kasi ito kaya sinabihan na niyang Dianne na lang ang itawag sakaniya. Naiilang kasi talaga siya.

“Bakit Chris? May sasabihin ka rin? Na-gets naman na siguro ‘yung gagawin ng group, hindi ba?” tanong niya dito.
“Ah.. Hindi. Ano kasi..” At ngayon, dalawa na itong nautal. Nakita niyang siniko nito si James. Napakislot naman ang huli at saka nagsalita.
“Pwede bang manligaw?” mabilis na sabi ni James sa kanya habang nakapikit ang mga mata nito. Napangisi si Chris sa likod nito at saka umalis at nagtungo sa grupo nilang nakatingin na sakanilang dalawa ngayon.
“Ha?”
“Ah.. Pwede bang manligaw?”
“You can open your eyes. It’ll be good, James.” Nangingiting wika niya. Binuksan naman nito ang mga mata. Eyes to eyes, he talked.
“Can I court you?” Mixed Emotions. Iyon ang nakikita ni Dianne sa mga mata nito. Hay. Buhay nga naman. Masyadong unpredictable.
“Ah..” napamaang na lang si Dianne. Maamong mukha, soft voice. She just loved everything about him. Nakanganga na lang siya. How she wished this wasn’t a dream. She hated fairytales, though.
“Dianne?” hinawakan na siya nito.
“H-ha? A-ahh..”
“Can I..? Court.. You?” pag-uulit nito.
“A-ako? Okay ka lang? Ako ba talaga?” at itinuro pa niya ang kanyang sarili habang kausap ito. He looked at her straight. And now, with that look upon his eyes, she knows she loved this man. In front of her, asking her if he can court her.
“Of course. I-Ikaw lang..”
“Hmm.” She nodded.
“Hmm? So.. Yes?” Ay slow. Pero okay lang mahal naman kita. “Yes.”
“Really?” Oh that happiness in his eyes. Golly wow wow!
“Yeah, sure. Why not? Hmm. You can court me.”

Ngumiti ito. Ngiting abot sa tainga. Na halos makita mo rin ang mga nakangiting mga mata nito. Alam niya. Paano ba i-describe ang taong nakangiti ang mata? But with just one look upon his eyes, alam mo na kung paano.

“REUNION agad? Wow ha. Hindi niyo naman masyadong na-miss ang One Believers niyan. Kakakuha lang ng report cards natin kanina tapos reunion agad? Wow na lang talaga.” Sabi ni Dianne sa mga classmate niya. Nagpa-plano kasi ang mga ito na pumunta ng Luneta matapos ng kuhanan ng cards nila.
“Pagbigyan niyo naman na kami oh. Fourth year na tayo next year. Baka mapatagal pa yung next time para makapagsama-sama ulit tayo as a whole family.” Sabi naman ni Anjelo, ang bestfriend niyang fashionista.
“Oo nga. Tama si Jelo. Maybe this would the last time for us, as a complete section, as one—“
“Eh di sige, sige. Ano pang hinihintay niyo? Eh di tara na. Gusto kong umuwi ng maaga.” Paismid na sabi ni Dianne at saka iniwan ang mga ito. Nagpatiuna na lang siya sa paglalakad. Wala na kasi siya sa mood para umalis pa. Pero napilit kasi siya nila Hanna. Magaling ang mga itong mangonsensiya kaya siguro napa-oo siya ng hindi oras.
Bad trip lang talaga siya. Oh, wait. She’ll scratch that. Naiirita na siya. Three months na silang mag-on ni James. Pero bakit parang sa pakiramdam niya, napakalayo nilang dalawa. Oo, sila nga. Pero ang pagkailang nila sa isa’t-isa ay naroon. Dinaig pa nga nila ang dalawang taong hindi pa magkakilala. Iba talaga. Parang hindi sila. Naisip niya lang kasi ang mga nangyari sa kanila.. At sinamahan pa ang ka-badtripan niya ng selos. Oo, nagseselos siya. Masama ba? Lahat naman ng tao may karapatang magselos eh.
“Dianne.. Ano ka ba naman? Cheer up, girl!” pang-aalo sa kanya ng mga kaibigan niya. Hindi niya namalayan na nandoon pala ang mga ito sa kanyang tabi.
“Sobrang lalim na ng iniisip mo. Hindi na healthy ‘yan.”
“Tungkol ba ito sa nababalita kay James at Shaina?”
“Ha?” napanganga na lang siya. Oo, napapansin niya sila Shaina. Pero okay lang. You trust him, Dianne. You trust him.You love him. He won’t betray you. You know that. Smile! Pang-aalo niya sa sarili. Hindi siya naniniwala doon. Alam naman siguro ni James ang limitasyon niya. Nasasaktan lang siyang isipin na—
“Dianne. Huwag kang magagalit sa sasabihin ko ah. Pero bakit ganun? Ikaw `yung girlfriend tapos sa iba siya kasama.” Singit ni Claudia, ang bestfriend niyang babae. Oo, tama naman siya. Halos tinuloy lang niya ‘yung thought sa isip niya.
“Hoy, ano ka ba! Tigilan mo na nga.” Sabi ni Nicca sabay hagod sa may likuran niya.
“Eh kasi naman.. Nagsasabi naman ako ng toto—“
“Right. Sinasabi naman niya ‘yung totoo. Bayaan mo na, Nicca.” Aniya saka tumayo. Tama naman kasi si Claudia. Iyon nga ang gusto niya dito. Sinasabi nito ang totoo. Prangka. Kaya sila naging magkaibigan dahil sa parehas silang prangka.
“Okay lang.” And then she smiled bitterly. Napatingin siya sa taong napagbubuntunan ng tukso sa grupo nila. Halos isang oras na rin sila sa Luneta matapos siyang mapahinuhod. Hayun. Hinayaan na naman niya ang sarili niya na masaktan sa mga ginawa niya. Siya mismo ang um-oo sa mga ito kaya nagkakaganoon siya.
Damn you, James! Bakit?! Ako ang girlfriend mo ‘di ba?! Bakit diyan ka sumasama?! Ayan? Ayan ba? Siya ba? Sabihin mo lang! Okay lang naman eh. Naiiyak na siya. Umuklo siya sa harap ng batuhan habang nakatalikod sa mga kasama niya. Nagsisimula nang pumatak ang mga luha niya kaya naman tinakpan na niya ang mukha niya. She cupped her face, inhaled and exhaled.
“Dianne, okay lang ‘yan. Ipakita mo na kaya mo, okay?” Napatingin siya sa nagsalita. Si Hannah. Ngayon lang siya tinawag ulit nito sa pangalan niya.

“Nandito kami ngayon para sa’yo, okay? Iiyak mo kung gusto mo. Hindi mo naman kasalanan na nasasaktan ka. Ilabas mo lang.” patuloy nito. Pero hindi. Bakit siya iiyak? Parang bumalik lang ang mga luha pabalik sa mga mata niya. Hindi na niya magawang umiyak kung kalian ba naman gusting-gusto na niya. Tumayo siya at hinarap ito—no, ang mga ito. Naroon pala ang mga kaibigan niya. Thank God for giving her this set of friends.
“Kaya ko.” Taas-noong wika niya. Tumingin siya sa paligid. Hinahanap ang lalaking nagngangalang James. Yeah, she saw him. Naglalakad kasama ang mga kaibigan nito.. at ni Shaina. Siguro naman kailangan lang ng mga ito ng oras para sa isa’t-isa. Sige, hahayaan na lang niya. Matapos tignan ang mga ito, lumiko ang paningin niya sa mga kaibigan niyang nakatingin rin pala sa direksiyong tinitignan niya. Nakita pa niya si Nicca na umiling. “Hay, naku! Halika na! Maglayag layag tayo dali!” aniya saka hatak sa mga ito. “Sakay tayo sa kalesa!”, sabay naman na tumango ang mga ito. Ngumiti siya at pumara ng isang sasakyang may disenyo na para bang isang karwahe. “Oh, yeah! Masaya kami! Masaya ako!” sambit niya habang tumatakbo ang kalesa ay dumaan sa lugar nila James at ng mga kaibigan nito. 

HINDI na mapalagay si Dianne sa pagkakahiga niya. Ni hindi man lang sila nagkausap ni James sa buong araw na ito. Aba! Hinayaan ko na nga siya sa buong maghapon na hindi ako kausapin. Wuu! Iba na ito! Hindi na keri ng powers ko. I need to hear his voice. At kailangan na rin sigurong klaruhin ang lahat. I texted James, I want to know everything.

|Me:James?|

|James:Oh?| Damn you! Parang walang nangyari kanina eh noh!

|Me: Can I ask something?|

|James: Ogue.| Shit!

|Me: May gusto ka ba talaga kay Shaina?|

Long moment passed by, ang tagal niyang magreply.

Nagulat siguro siya dahil diretsahan kong tinanong. Ano magagawa ko I’m his girlfriend I need to know what’s happening to our relationship.

I texted him again.

|Me: James? Yes or No?| tears started to fall in my face. Gusto kong maniwala na ‘YES’ ang ibig sabihin no’n dahil sa kasabihang silence means YES.

|James: Dianne, wag kang magagalit ha?| Naknamputcha alam ko na!

|Me: Oo, hindi lang James. Just be true| Kahit masakit.

|James: Oo, gusto ko siya. Pero second year pa lang nun. Wag kang magagalit Dianne.| Yeboi! I knew it!

|Me:Ahh. Salamat sa pagsagot. Good night.| Ayaw na kita itext! Tse!

|James: I love you.| Hooo! Kapal mo! I love you-hin mo muka mo! Napopoot ako sa iyo!

Hindi na niya nireply-an si James. She cried so hard that time. Umakyat na siya sa kwarto niya at dinaan ko na lang sa tawa. She heard her mom calling her.

“Diana! Hindi pa kita tapos kutuhan umaalis ka na!” anito.

“Wait lang ma! Ang sakit ng ulo ko eh! Saka wala akong kuto!” sigaw niya. Nagsinungaling siyang masakit ang ulo niya.



The next day. Busy si Dianne sa pakikipagkulitan sa mga pinsan niya ng umentra ang Mama niya.

“Diana may naghahanap sa iyo.”

“Sino daw po Ma?” hindi na sumagot ang Mama niya dahil pumasok na agad si James sa bahay nila.

“Anong ginagawa mo dito?” tanong niya. Leave me alone now James! Masakit na mata ko kakaiyak.

“I’m sorry… Dianne…” nababanaag niya sa mata nio ang sinseridad sa

paghingi ng tawad sa kanya. Balak pa nitong lumuhod pero pinigilan niya ito.

“Sige na, apology accepted. Huwag ka ng lumuhod nakatingin sila Mama sa atin oh.”

Alas nuebe na ng gabi nakauwi si James galling sa kanila. Wala na siyang ginawa kundi ang patawarin ito. Sa bawat sorry na binibitaw nito.

“Ano magagawa ko Claudia, I love him.” aniya sa kabilang linya. Kausap niya ang best friend niya.

“Psh. Mahal? Tapos bandang huli iiyak ka? Oh please Dianne, wag kang magpaloko sa sorry sorry ng lalaking iyon. Wag mo kong sisihin na hindi kita binalaan about your James.” panenermon nito.

“Okay. Sige darating panigurado si James mamaya. Sige Claudia, balitaan na lang kita. Bye.”

“Sige.”

Sakto pagkababa niya ng telepono ay tinawag na siya ng mama niya nasa baba na daw sila James. Pagbaba niya ay nakita niya si James, abot tenga ang ngiti niya ng makita niya ito, pero nawala ng mapansin na may taong nasa likod ni James. It was Shaina. Nawala ang ngiti niya napalitan iyon ng isang taas ng kilay.

“Hi James… Shaina…”

Bakit nandiyan kang mang-aagaw ka! Mama pigilan niyo ko! Itago niyo ang mga patalim makakapatay ako!

“Hi Dianne.” bati nito sa kanya. Nginitian niya lang ito, para hindi na rin mailang.

“Anong ginagawa niyo rito James at kasama mo sila?”

“Ah… Mangangaroling kami. Inaya ako ni Rence na sumama. Sabi ko daanan muna kita. Kaya ayun sumama na din sila sa akin. I miss you.”

I miss you mo mukha mo!

“Ang cheesy niyo talaga!” wika ni Rence. Nginitian niya ito saka lumayo ng bahagya kay James.

“Sige mag-caroling na kayo. Ingat kayo ah.” naupo siya sa tabi ng kapatid niya na naglalaro ng CF.

“Sige mauna na ako. Hintayin niyo na lang ako sa labas.” anito.

Akala niya nakalabas na ang mga ito. Nang mapalingon siya ay nakatayo pa din si James.

“Oh? Kala ko ba mangangaroling kayo? Bakit di ka pa umaalis?”

“Dianne… I’m sorry.”

“James… Ilang beses ka ng nagsorry at ilang beses na din kitang pinatawad. Ano pa ba kulang?”

“Wala na. Just believe that I love you…”

“Doon ng kayo Ate ang cheesy niyong dalawa.” sabat ni Ron

“E di wag kang making.”aniya. Narinig niya pa itong bumubulong

“Hayaan mo na siya. Wag kang mag-alala Ron paglaki mo mararanasan mo din ang mainlove.”

“Alam ko yun Kuya James pero hindi ganoon ka-cheesy Kuya.”

“Oh sige na. Mauna na ako Babe. Kumain ka ha!” paalala nito. Pinabantayan pa siya nito kay Ron.

Pagkaalis naman nito ay siyang pagdating naman ni Hanna.

“Ate may naghahanap ulit sa iyo.” sigaw ni Ron.

Dali dali siyang bumaba para tingnan ang bisita niya. Si Hanna ang dumating. Doon ito nag-dinner sa kanila. Ikinuwento na din niya ang tungkol sa pagdating ng Daddy James sa kanila kasama sina Shaina.

“Mommy, ipakita mo na kaya mo ha? Wag kang iiyak. Patay sa akin si Daddy nito eh!” natawa siya sa sinabi ng anak-anakan niya. She tried to make it a real laugh kahit na sa loob loob niya ay pilit na pilit ito. Ayaw niyang maipakita kay Hanna ang pag-iyak niya.

“Mommy para kang sira! Tawa ka ng tawa pero umiiyak ka na.” ngayon niya lang napansin ang pagtulo ng luha niya. Pinupunasan ni Hanna ang kanyang mga luha. She was thankful nagkaroon siya ng ganitong kaibigan.

“Tama na ‘nak. Okay na ako, salamat ha? Sige uwi ka na. Mag-gagabi na oh. Ingat ka sa pag-uwi ha?” pagpapaalam niya. Hinatid niya ito hanggang sa itaas ng City Hall.

“Sige ‘My, wag ka ng umiyak ha. I love you ‘My.”anito saka niyakap siya ng mahigpit.

Bumalik agad si Dianne sa kanila at pumasok sa kwarto niya. She came up with a conclusion para matapos na ang pagluha niya gabi-gabi.

Kung hindi ako sumagot ng “Oo” sa kanya hindi kami tatawaging magboyfriend or girlfriend at hindi ako mapre-pressure.

Naalala niya ang sinabi sa kanya nila King at Marny.

“Dianne kayo ba talaga ni James? Bakit hindi niyo magawang mag-holding hands?”

“Magboyfriend kayo dapat ganito...Dapat ganyan…”

I just said to myself. Paki niyo ba!

Sinabi rin ni Rence na masyado daw akong naging selosa at nawalan ng tiwala kay James. How could I have that trust kung binibigyan niya ako ng dahilan para mabawasan ang tiwalang iyon. I just gave them my sweetest smile. Ayokong makita nilang mahina ako.

She grabbed her phone and start texting James. Yeah, you heard me right I’ill break up with him with the use of my phone. I cant take seeing his face while telling him. “James… I know there is a problem between us. Alam kong hindi pa talaga tayo… Ako… sa paghandle ng relationship. I want to… Break up with you. Let’s stay as being friends for a while. I know we didn’t start at the stage of getting-to-know each other.Puro pressure ang natatanggap ko sa mga friends mo, pati na rin sa mga friends ko. I’m sorry.” then I’ll leave him there and not moving.

|Me: James… I need to tell you something|

|James: Good Morning babe. Ano yun?|

|Me: Let’s break up.| Bakit ba kasi ako ipinanganak na prangka eh!

|James: Ha? Bakit? Can we just talk about it.|

|Me: No… I mean its nothing, napre-pressure ako sa mga kaibigan natin na kinukwestyon ang relasyon natin. I just want to clear things out. Hindi pa nga tayo pumupunta sa getting-to-know-each-other stage sinagot agad kita.| I can’t admit na nagseselos ako kay Shaina! Oo I’m jealous! Sobra! Tears started falling. Wala na akong luhang maiyak dahil sa gabi gabi kong iniiyakan ang lalaking iyon. Pero ngayon tumulo ulit ito.

|James: Gagawin ko ang lahat makabalik ka lang sa akin, Dianne. Mababalik ko rin ang lahat sa dati pangako iyan.|

Napangiti ako sa nabasa ko. I admit na napasaya niya ako dahil sa sinabi niya. I can still feel na mahal niya pa rin ako.

|ME: Thanks James. Hope we can still be friends.|

|James: I’ll do anything Dianne. I promise.|

I ended up lying again on my bed. Thinking of what will happen next…



Chapter Four

Nagising ako dahil sa tunog ng cellphone ko. Nagtext si Dianne. Napabalikwas ako ng bangon para basahin ang message nito. Bihira kasi itong magtext first thing in the morning.

|Dianne: James… I need to tell you something| Kinakabahan naman ako. Shit!

|Me: Good Morning babe. Ano yun?|

|Dianne: Let’s break up.| Nahihibang na ba siya? I can’t let go of this girl! I love her!

|Me: Ha? Bakit? Can we just talk about it.| Let’s talk about this Dianne…

|Dianne: No… I mean its nothing, napre-pressure ako sa mga kaibigan natin na kinukwestyon ang relasyon natin. I just want to clear things out. Hindi pa nga tayo pumupunta sa getting-to-know-each-other stage sinagot agad kita.| No! Pwede namang gawin iyon while we are in a relationship di ba?

|Me: Gagawin ko ang lahat makabalik ka lang sa akin, Dianne. Mababalik ko rin ang lahat sa dati pangako iyan.| Gagawin ko lahat! Pangako…

|Dianne: Thanks James. Hope we can still be friends.|

|Me: I’ll do anything Dianne. I promise.|

“Dianne! Hoy! Okay ka lang? Mukha kang binagsakan ng langit at lupa ha!” that was Rachel. One of my friend na tumulong din sa Monte-Lizalde Family.

“I’m Raianne. Okay lang ako.” aniya saka sumubsob sa armchair. Raianne (pronounced as Rayan, mixed names of Dianne and Rachel)

“Okay? Sino naman ang lolokohin mo Dianne? Halika nga rito. Madam! Come here.” anito saka tinawag si Mika ang vice president ng classroom nila, hinila siya sa may bandang likod ng kwarto malapit sa tabi ng cleaning materials.

“Bakit Rachel?” ani Mika.

“Si Dianne ayaw magsalita may problema ito.”

“Wala nga Raianne, Madam. Okay lang ako…”

“Mommy! Bakit sabi ni James na…” sigaw ni Hanna habang papalapit sa kanila. Tinakpan na niya ang bibig nito dahil baka marinig ng mga classmate nila.

“Anong sabi ni James?” na-curious sila Rachel sa sinabi ni Hanna.

“Okay fine. We broke up…” pag-amin ko.

“WHAT?!” sabay sabay na wika nila.

“WHY?” Rachel.

“WHERE?” Hanna.

“WHEN?” Mika.

“Isa-isa lang.” aniya. Kinuwento niya ang lahat lahat. Without a single word missing. Pinayuhan nila ako nang kung anu-ano. Rachel told me to be strong. Mika adviced me na dapat hindi ako nagpadalus-dalos. Narinig pa nga niyang kinakantahan ni Rachel si James ng More than words ng westlife. That song really fits that man. Nicca and Kryptle, sila ang nagtakip sa mga luha ko habang nasa luneta kami. Chris, I know na hindi kami masyadong nagpapansinan kahit na kasama siya sa mga anak ko. Nakarating din sa kanya ang pagtulong ni Chris na pagsabihan si James kapag sumosobra na siya sa iba’t ibang bagay. I’m really thankful that I have this set of friends. I really do…

One year later. Fourth year na sila. Many things happened. Sumabak sila sa different activities like cheerleading competition. Natalo ang section nila. Ang second section ang nagwagi. Sumali ang iba niyang classmate sa group nito, kabilang si James. Kasapi si Shaina sa kabilang group dahil ang section nila ang nanalo.