Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
67
менга кўрсатинглар, у билан ҳисобкитобим бор», деб қолди. Йўлини тўсмоқчи бўлганларга 
Расулуллоҳ (с.а.в.): «Қўйинглар, келаверсин», дедилар. 
Убайй отини жиловлаб: 
— Эй Муҳаммад, сен нажот топсанг, мен топмаганим бўлсин, — дея ташланди. 
Расулуллоҳ (с.а.в.) ёнларида турган Хорис ибн Симнанинг найзасини олиб, унга пешвоз 
чиқдилар. Аммо Убайй қочишни афзал кўрди. Расулуллоҳ (с.а.в.) отган найза унинг бўйнига 
тегиб, яраланди. Убайй қорни тарс ёрилгандек бир алфозда: 
— Муҳаммад мени ўлдирди! Муҳаммад мени ўлдирди!.. — дея фарёд солиб, қоча 
бошлади. 
Уни бу ҳолда кўрган шериклари масхара қилишга тушишди: 
— Қўйинглар, бакираверсин, ахир унинг яраси жуда оғир! Ҳеч бўлмаса, кучи етганича 
бўкириб олсин. 
— Ваҳваҳ, Убайй, онанг сени шу ҳолга тушсин деб туққанмиди? 
— Бошқа киши бўлганида бундай жароҳат билан ярим соат ҳам яшай олмасди! Сен 
ҳақиқий эркаксан, эй Убайй... 
Устида шунча мазахкулги бўлишига қарамай, Убаййнинг талвасаси аримаган эди. Биттаси 
унга танбех берди: 
— Ёш болага ўхшайсана, сенга ярашмайди бу килиқ. Бўйнингдаги яра кичкина бир 
чизикдан бошқа нарса эмаску! 
Убайй эътироз билдирди: 
— Сен нимани билардинг, Муҳаммад Маккадалигида «Сени ўлдираман!» деб айтган эди. 
У ҳеч қачон ёлғон гапирмаган. Мен бу ярадан қутула олмайман, ўламан, деди. 
Убайй рост сўзлаётган эди. Ўлимга олиб келишига ҳеч кимнинг ақли бовар қилмайдиган 
кичгинагина яра уни жисман ҳам, маънан ҳам паришон этди. Ҳақиқатдан ҳам у халос топиши 
мумкин бўлмаган бир балога учраган эди. Уни масхара қилганлар кўп ўтмай бу ҳақиқатга иқрор 
бўлишди. 
* * * 
Расулуллоҳ (с.а.в.) ҳамроҳлари билан қояга чиқа бошлашди. Ишни охирига етказиб, 
Исломни тагтомири билан йўқ қилиб юборишни ният қилган мушриклар мусулмонларни 
қадамбакадам таъқиб этиб боришарди. Уларнинг ниятларидан хабардор бўлган Расулуллоҳ 
(с.а.в.) қўлларини кўтариб дуо қилдилар: 
— Оллоҳим, энди улар бу ёққа чиқа олмасинлар... Дуолари ижобат бўлиб, мушриклар 
қанча ҳаракат қилмасин, бир қадам ҳам юқорига ўрлай олмадилар. 
Энди Расулуллоҳ (с.а.в.) юзларига санчилган ҳалқа парчаларини чиқаришга фурсат етган 
эди. Абу Убайда ибн Жарроҳ ҳалкаларни тиши билан суғурмоқчи бўлди. Юзи Расулуллоҳнинг 
(с.а.в.) муборак юзларига текканида ўзи қаерда, қандай аҳволда эканини ҳам унутаёзди. Ҳалқа 
парчаларини суғураман деб Абу Убайданинг икки тиши синди ва бу синиқ тишлар унинг учун 
бир умрлик азиз хотира бўлиб қолди.