Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
НИЗО 
 
Мушриклар урушга тезроқ нуқта қўйиш учун Расулуллоҳга (с.а.в.) ҳужум қилишга 
келишиб олишди. Бутун кучларини тўплаб, у зотга қараб йўналишди. Шу тобда нималар 
бўлаётганини билмай қолган мусулмонлар бир-бирлари билан урушиб кета бошлашди. Усайд 
ибн Ҳубайрни ансорлар яралаб қўйишди. Уни ярадор қилган ансорни эса бошқа бир мусулмон 
устмауст икки марта қиличлади. Ҳузайфа мусулмонлар қиличлаётган одамни кўриб: 
— У менинг отамку, тегманглар унга! — деб ҳайқирди. 
Аммо кеч бўлган эди. Мўйсафид ота қиличлар зарбига дош беролмай, ерга қулади. 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
63
Ҳузайфа: 
— Нима қилиб қўйдингиз?! Отамни ўлдирдингиз! Оллоҳнинг ўзи кечирсин! — дея олди, 
холос. 
Баъзи мусулмонлар қўшиндан ажралиб, тоғ томонга кета бошлашган, «Ёнимга келинг! 
Ёнимга келинг!» дея чорлаётган Расули акрамнинг сўзларини ҳеч ким эшитмас эди. Кетганлар 
ичида Расулуллоҳнинг куёвлари Усмон ибн Аффон ҳам бор эди. Улар шу кетишганича, жанг 
тугаб, орадан уч кун ўтганидан кейин Мадинага кириб келишди. 
 
ХОСИЯТСИЗ ҚАСАМЁД 
Мушриклардан тўрт киши — Саъд ибн Абу Ваққоснинг иниси Утба, Расулуллоҳ (с.а.в.) 
«сени ўлдираман» деб айтган Убай ибн Халаф, Абдуллоҳ ибн Камиа ва Абдуллоҳ ибн Шиҳоб 
бир жойга йиғилиб, маслаҳат қилишди. 
— Тўппатўғри Муҳаммадга хужум қилсак нима дейсизлар? 
— Нима ҳам дердик, ахир асл мақсадимиз шуку. 
— Ундай бўлса, уни ўлдириш ёки шу йўлда ҳалок бўлишга қасамёд қилайлик. 
Тўртта қўл бир-бирини сиқди. Маълум ва номаълум барча тангрилар номига қасам ичилди. 
Кейин «Муҳаммад яшаса, менинг яшамаганим бўлсин!» дея ўринларидан туриб, ҳужумга 
ўтишди. 
Ибн Камиа Расулуллоҳнинг (с.а.в.) ёнларида туғ кўтариб турган Мусъабга қилич солди. 
Бир қўли узилиб тушган Мусъаб иккинчи қўли билан туғни кўтариб олди. Кейинги зарбадан 
иккинчи қўли ҳам узилиб тушди. Учинчи зарба уни ерга йиқитди. 
Мусъабни шаҳид этган Ибн Камиа орқасига қайрилиб, бор кучи билан: «Муҳаммадни 
ўлдирдим!» деб ба ш қира бошлади. Бу овоз ҳар икки томондагиларга ҳам қаттиқ таъсир қилди. 
Шусиз ҳам тарқала бошлаган му 1 сулмонлар ўзларини йўқотиб қўйишди. Қўллари қилич 
тутмайдиган ҳолга келди. «Пайғамбар ўлган бўлса, яшашнинг нима маъноси бор?» дея охирги 
нафасгача жанг килиб, дарҳол шаҳид бўлишни ва Расулуллоҳга (с.а.в.) етишишни ўйлаганлар 
бўлди. Улар Ҳазрати Умар билан укаси Зайд ибн Хаттоб, Али ибн Абу Толиб каби мужоҳидлар 
эдилар. 
Баъзи мусулмонлар «Пайғамбаримиз ўлдирилган бўлса, бу ишга нуқта қўйилибди. Энди 
урушишдан нима фойда?» деб жанг майдонини ташлаб кетишди. «Расулуллоҳ вафот этган 
бўлса, уни пайғамбар қилиб юборган Оллоҳ ўлмайди, у боқийдир. Бу даъводан қайтиш йўқ!» 
дея муқаддас йўлдан воз кечмаганлар ҳам бўлди. Ҳазрати Абу Бакрнинг тутинган укаси Ҳорижа 
ибн Зайд, Саъд ибн Робиъ каби мусулмонлар шулар жумласидан эди.